Tine en Plume batsen

Ain grunnegs woord veur badminton is d’r nait. Teminzen nait in t buutswoordenbouk. As ik Badminton in drei stukkn verdail dinn geft dat: bad-min-tön of bad-min-tünne. Dat wiekt nait veul oaf van t gewone ‘Bedminton’ Engelands uutsproakn. Laiver zug ik dinn ain vertoalen van ‘Pluimpje slagen’ dat geft ‘Plume batsen’ of ‘Plume sloagn’. Plume batsen dat mout wordn.

As ambasadriese van de gemainte Vlagtwedde (allenig is verhoaltjes) mout ik mie op de hoogte holn van t raailn en zaailn in dörp Troapel. Dus ook mit plume batsen. Dat gait mie net zo stoer of as de baauw van ain nije winkelcentrum in Troapel. (Doar binnen ze ook al joaren mit bezig en t plan is d’r nou).

Mien gang is ja gain doktersgang dus ik loop mie in t veld de hakn uut lief. Hebm joe dat wel ains maarkt? Doar woar of je nait stoan doar komt de plume. Dat heurt d’r bie zeggn ze dinn, ja tis aal best mor worst d’r muid van en t begunt te krieweln. Veur op kop en bie d’oorn langes. Dou mie dat veur de eerste moal overkwam wol ik dat gekrieweln krabn en dou veulde ik natteghaid. Ik wus nait woarof dat vot kwam. Zat d’r ain lek in t dak van sporthal? Dinn mos de wetholder d’r bie, dai kinn vervast veur ain habbekrats materioal regeln bie Wedeka. Of was d’r aine kureg west en har mit woater gooit? Nee, niks, mien mitspeuler deed mie dat mit veul takt uut de doukn. “Wat nou Tine, hest koppakkn lek? Zwaits ja as ain otter!”

Zwait! Groode kriebel, ik zwait. Dat was mie in mien haile levn nog nooit overkomm. Schrik sleug mie om t haart. Ik Zwait! Plume batsen kinn ain mins hailndal uut stuur bringen. In de kantine heb ik noatied t verlorn vocht en zolt weer op paail bracht.
s’Aanderdagsmörgns binn k toch mor eem bie dokter langes west. Zwaitn kinn ja nait gezond wezn veur ain ambtenoar. t Was nikt aargs zee hai, mos mie d’r nait drok om moakn. Kiek en dat komt mie net te pas.

Groutnis,
Tine Toetpot.