Tillefoon…!!

Guster op de verjoardag van ons klaindochter wazzen kinder van klain tot groot drok dounde mit heur mobieltjes…
Ik zat dat wat mit gemengde gevuilens aan te kieken.
Zo van: mout dat nou? En toch wel schier, dat ze nait boven d’ollen oet kommen.
Even loater zat k mit mien gedachten in t verleden.
Aan achtenvatteg, dou wie noar Scheemde verhoesden en ons aigen telefoon hadden.
Nummer 66!!

In t kantoor hong n kastke mit n slinger der aan en bovenop t kaske lag d hoorn.
Wol je mit aine bellen, den gaf je n slinger aan dat ding en kwam Nonny van t postketoor aan d liene. “Wilst mie even verbinden mit…?”
Vief tot tien minuten loater ging den de belle en vertelde Nonny, dat ze kontakt haar en kon je t gesprek aan goan. Wat n weelde!

Ons overbuurman zat der dou nog zunder en kwam voak n moal langs mit de vroag of e even gebroek moaken mog van nummer 66.
As dank legde den n dubbeltje op t buro!

Net as kinder der nou spelletjes mit speulen, deden wie dat ook in dij tied.
Wel mozzen wie ze zulf bedinken!
Op t waark haar Christien mie n geintje flikt…
Onderweg noar hoes, bedocht ik mie hou ik heur weerom pakken kon.
Ik belde heur vanoaf hoes en gaf heur n advertensie deur van n gruinteboer oet Muntendam, woarvan wie wozzen, dat e geern n moal stunten mog…
“Hofman. k wil even n advertensie zetten. Spruten, n kwartje de kilo, fijne Gold renetten datteg sìnt, n emmer eerappels, dizze weke twij kwartjes, mit gratis n dikke praai. Enz.”
k Gaf heur n beste labbe tekst deur, zodat ze wat te schrieven haar.
Dou k weer op kantoor kwam zee ze: “Zol dat aal wel goud weden?” en luit mie de tekst lezen.
“Dat ken nait, gooi dij mor vot”, zee ik en scheurde hom stok.
Zai schrok doar nuver van en sputterde, dat Hofman dat echt zulf deurgeven haar.
Ik laachend: “Hast nait deur, dat ik dat was?”

Op zetterij bie t Nijsblad in stad was t ook voak roak. Doar waarkten meerdere doofstommen.
Voak as ik binnen kwam, was t: “Zon-ne-veld… te-le-foon!”
As k de hoake den overnam, was der vazulfs gain aine an d liene…
Deur de stress vergat ik den even, dat e doof was en dus nait telefoneern kon!

Op mien route Muntendam-Veendam was t bie slager Braauwer aait t zulfde laidje…
As e mie zag, reageerde hai nait op d winkelbelle. Lait mie rusteg tien minuten wachten en zee den voak: “Vandoage niks”, en kon k asnog mit lege handen votgoan.
In n proatje mit n PTT mitwaarker kreeg ik van hom n nummer, woaras je joe zulf mit bellen konden om joen telefoon te controleren.
Dou was t kloar!

Elke bod, as ik binnen kwam, toetste ik op t toestel, dij op teunbaanke ston, dat codenummer gauw in en legde d’hoorn weer op t toustel.
Mit rogge noar hom tou laip ik den wat hinneweer.
As t ding begon te rinkeln, kwam e mit n rooie kop in d winkel en greep d hoorn…
“Verd… weer loos alaarm!”, foeterde en vroug den, wat ik wol.
In twij menuten was ik den weer boeten deure! En mor laachen.

n Kollega van mie belde oet jiddelghaid zo mor n nummer en kreeg der n Chinees veur:
“Goeden morregen… PTT hier. We willen graag even uw telefoon controleren… Ik ga u een paar vragen stellen en als u die met ja kunt beantwoorden, wil u dan ‘tok’ zeggen?”
Noa drij vroagen zee e: “Wilt u eens achter u kijken? Ligt daar nu een ei?”
“Nee….?, dan is er goed wat fout! Ik stuur een monteur langs! Goeden morgen.”

Zulf wol ik n klant bellen… Nam d’hoorn op en wol t nummer draaien: Kom k midden in n gesprek van n moeke en dochter:
“Wat hest den?”
“Zwoar verkollen en wat broert.”
“Aigen schuld! Ligst ook ja noakend in toene!”
“Hou komst doar bie, doar komt t nait van…”

Doar dou k an mit, docht ik en zee…:
“Ie hebben geliek! Doar komt t wel van”.
Moeke verschrikt: “Wel hest doar bie die?”
“Gain aine, k ben haildal allaind in hoes.”
“Lokst! k Heur t ja wel ! Wel is dat?”

Dit komt nait goud… Ingriepen! Docht ik:
“Sorry wichter, woar zitten ie?”
“In Finnerwol”, zee moeke. “Blijham”, zee heur dochter.
“En ik op ketoor in Winschoot…!”
“Hou ken dat den?” wol moeke waiten.
“k Wait t ook nait, mor joen dochter het geliek, k ben nait bie heur…”
“Gelokkeg mor”, zee moeke, “k Mout der ook nait an denken.”
“Wie proaten mörn wel wieder!”, ruip ze heur dochter tou en smeet d’hoorn der op.

Dou de stemkompjoeters kwammen en je voak aaiweg in de wacht zet wuiren, kwam k op n keer in de verlaiden om ais net zo te reageern.
k Nam op mit: “U bent verbonden met het antwoordapparaat van Klaas van Zonneveld. Wilt u Klaas, toets 1, wilt u Hillie, toets 2, wilt u…”, en zo ging k nog even deur.
k Heurde an aander kaande, dat e n toets in drokte en zee dou: “Da’s nait neudeg jong, wat wolst mie vertellen?”
n Aander moal zee k der nog bie: “U kunt na de pieptoon uw boodschap inspreken…”
“Verrek! Dij begunt ook al mit dat gedonder…”
Woarop ik ruip: “Doe begunst nait te schelden he!”

Mor der kennen noatuurlek ook maale berichten deur kommen…
Zo kwam ik s mörns n moal op ketoor en was der n tillefoontje van n collega: “Willie heeft zich vanmorgen dood gereden!”
Ik ston aan de grond noageld: k Haar doags der veur nog mit heur lol trapt…
“GvD” was mien spontoane reaktie, woarop mien boas ‘zwoar christelk’ mie doar streng op aansprak.

Moandags op t biljarten krigt ain van d jongs aait n belletje van n annonieme:
“Teelefoooon! Pak hom nou op! Teelefooon! Heurst t nait? Pak hom nou op!”
Evert Babtist schient aan d aander kaante te zitten….!

Schier speulgoud! In de hudege tied is t nog makkelker… Ken je ook sms- n.
Is goudkoper. Stuurde mien klaindochter n berichtje mit felesitoaties veur heur 17e joardag. Kreeg k as antwoord: “k ben morgen pas jarig! Haha!”
Ik votdoadelk n nij berichtje: “Nog maar 75 en nu al vergeterig”.
Woarop zai weer: “geeft niks joh! Dikke kusss, Daphne!”

De meugelkheden bennen aans… De lol is nog aal t zulfde!