Telefoon
Zotterdagmörn. k Heb bodschoppen veur ankom week weer in hoes en k zit krek achter mien eerste kopke kovvie en n plak grunneger kouk, as telefoon gaait.
“Goiedag”, heur ik n vrommes zeggen, “met Wanda van buro Kloar-Over. Wie doun onnerzuik noar waark en inkomen. Mag ik joe vroagen, hebben joe n boan en binnen joe jonger as viefteg, din binnen joe de goie kandidoat veur ons onnerzuik…”.
As je mor laank genog wachten, din mouten ze vanzulf n moal oam hoalen, dij lu van de onnerzuik-buro’s.
Hail kaalm wacht ik op t goie moment òf, te reageren.
Omreden ik meelie mit minsen heb dij op dizze menaaier heur brood verdainen mouten, wacht ik mainsttied eerst wat ze te zeggen hebben.
Ik mout zeggen dak doar de letste tied wel wat muite mit heb. Het binnen aaltied aander lu, mor mit ainder verhoalen, ainder kletsproat, ainder vroagen over t ainder onnerwaarp.
Ik reageer haildaal verkeerd. Ik zeg da’k op Akkedemie waark en nog gain viefteg bin, mor gain tied veur heur heb.
Het mekaaiert heur geleuf ik wat aan d’oren, want ze zegt: “das mooi, din begun ik geliek mit de eerste vroag.
Hebben joe A: n laidengevende of B: n uut-voerende funktie”.
Ik dou mien best heur oraal geleuter te stoppen mor ze revelt gewoon deur. Pas as ze even heur gapperd holdt om t antwoord te noteren, het ze deur dat ik perbaaier heur dulek te moaken dat ik gain tied veur heur heb.
“Kinnen joe nait gewoon antwoord geven op mien vroag, din kivve deurgoan” heur ik dat bekstuk zeggen.
“Mevrouw Wanda, ik heb gain tied en ook gain zin”, zeg ik vergrèld.
Ik maark dat Wanda dit waark al laanger dut, want ze geft haildaal gain sjoegel.
“Joe hangen nou al zolang aan de telefoon meneer, as joe nou gewoon antwoord geven op mien vroagen din bivve zo kloar. Zel k joe de vroag herhoalen?”
Even zai ik heur veur mie, opknupt mit t krulsnoer van telefoon, heur tong veur aaltied stil.
“Nee, ik docht dat ik dulek genog west was”, perbaaier ik nog n moal, “ïk heb gain tied en gain zin om aal joen domme vroagen te beantwoorden in mien vrije tied”.
“Mooi, dan kivve nou wieder” zegt ze.
Dit is de bekinde druppel. Ik begun te tieren en te vluiken en wens heur alle zaiktes tou dij der binnen.
“t Is messchain mor beter om te stoppen met dit onnerzuik”, heur ik Wanda zeggen. Mit n daipe zucht denk ik nou van heur of te weden, mor niks is minder woar.
“Nou ik joe zo heurd heb, denk ik dat joe n haile goie kandidoat binnen veur ons onnerzuik noar de verloedering van onze toal”.
Meer heur ik nait. t Is heur lukt; ze het t veur me-koar kregen. Op van de zenen en mit n blouddruk van 190 smiet ik de telefoon deur hoeskoamer en trek de kontaktdeus oet de muur, mit droad en al. Ik pak mien n hoamer en haauw in gaangkaast het kastje, woar de blaauwe droaden van de PTT mie mit Wanda verbinden, stokkend. Ik run noar de schuur, pak mien klaaiboor en begun as n haalfgegozzelde veur mien hoes n gat te groaven op zuik noar de telefoonkoabel.
Ik perbaaier ook dizze deurmidden te haauwen, mor wor tegenholden deur plietsie.
As ik mit hannen op rug in plietsiewoagen zet wor, heur ik nog krek mien buurman, dij op t lewaai ofkomen is, zeggen: “en t was aaltied zo’n kaalme keerl”.
