Taande Oabeltje heur knollen

Leste tied bin k regelmoateg even bie taande Oabeltje verziedjen goan. Nou is taande teveul zegd, want Oabeltje Kluppel zo as zai voloet hait, is in de verste verten gain femilie van ons
volk. t Is aal hail laank leden dat mien ollu op n biezundere menaaier mit Oabeltje in kontakt kommen binnen en sunt dij tied wuir zai, veur ons as kinder, taande Oabeltje en dat is aaltied zo bleven. Taande Oabeltje woont wat achteroet in t veld en veur zover ik wait het zai doar aaltied in betrekkeleke ofzundern woont. Dou heur dat n moal slim noodlotteg worden is, hebben mien ollu heur der weer bovenop holpen en zo is t kontakt aaltied bleven.

Taande Oabeltje is aal n zet wat zaikelk en doarom goa ik der regelmoateg n moal hèn. Taande het aal joaren zwelderij aan de bainen. Mor dokter …? Ho mor! Zai kwakzaalft zulf mor wat aan mit van alles en nog wat, aal noar gelang tied van t joar, zo as: eerappelschraapsel, gekneusde bonedoppen, worrelsap en zowoar, joe leuven t nait, sap van knienekeudels. Mor aal wat beter wuir, nait de bainen; zwelderij wuir allain mor slimmer. En hou ik ook proaten dee om t op n aandere menaaier te behandeln, of behandeln te loaten, t was aalmoal vergeefs. Vattien doage leden heb ik t nog weer perbaaierd en wat dochten je wat ze zee?: “Loat mor aan Oabeltje over mien jong, dat most doe toch waiten. Vrouger dou doe kop slim vol pukkels haarst, heb ik die der toch mor mooi van ofholpen mit mien aigen gemoakte botterzaalf!” Joa, taande het mie, dou ik begon te pubern, voak insmeerd mit van dij smerege, ranzege botter, dat zai in n Keuls potje haar. Net zo makkelk as dat zai mie dat spul om kop smeerde, smeerde zai zok der n brogje mit. Ik kin mie der van nog schudden as ik dij geur en benoam dij smoak veur de geest hoal. Joa t is woar … mien pukkels binnen votgoan, mor leeftied was doar eerder oorzoak van din taande Oabeltje heur ranzege botter oet t Keuls potje. Joe maggen hier oet oflaaiden dat taande t nait zo naauw nemt mit de zindelekhaid.

Taande wos dat ik laangs zol kommen en ik haar hakken nog nait over de dorpel, dou ze zee: “Bin stamppot knollen veur die aan t koken, mit n glèn stokje spek der in.” Nou mouten joe nait denken dat dizze knollen zandknollen of roapen binnen, nee…. dizze knollen binnen wat ik nuim vouerknollen of haarfstknollen dij, noadat koren of eerappels van t laand binnen, inzaaid worden as veevouer. Stinken dat t dut as dizze knollen aan de kook kommen. En t glèn stokje spek is niks aans as n dikke zwoerd mit veul vet en n klain vezeltje vlais. Ik kon der nait onderoet, ik mos dizze raais miteten. Stamppot ston aal op petreuliestel te prutteln.

Taande wol mie, of ik wol of nait, heur zwelderij even zain loaten, want zee ze: “t Dut mie lèste doagen slim zeer.” Dou de polten der òf kwamen wos ik nait wat of ik zag. k Heb in mien loopboan in de zörg n bult zain, mor dit overtrof alles en dou lappen der òf waren … stinken … nait te zuneg. Dou ik heur bainen ais goud bekeek kon ik mie nait begriepen dat zai hier nog fersounlek op lopen kon. Nou de lappen der òf waren, gebeurde der wat dat mie van kop tot tonen rillen dee. Taande begon mit heur vingers aan de randen en de körsten te peutern. “Smereghaid mout der òf!”, zee ze. Ik kon zeggen wat ik wol, van dat dit hailendaal verkeerd was en dat zai mit dizze puulderij nog grotere ontstekens kreeg, mor t ainegste wat taande zee was: “Och doe mit dien nijmoodse fratsen. Zel ik die ais wat zeggen: doe wordst nait old!” En in tussentied gong taande deur mit pulen.

Intied waren de knollen goar en mit heur voele handen zedde taande twij glibberege borden op toavel en dou … mit dezulfde handen pakde zai t stok spek oet pane en legde mie dat op bord. Mien gedachten zel ik joe mor bespoaren. Omreden dat stamppotstamper nait in koamer lag, strompelde taande noar t achterènde. Intied kon ik nait noaloaten even onder deksel te kieken. Wat ik dou zag, dee mie votdoadelek noar boeten lopen om vrizze lucht te happen. Boven op stamppot lag taande heur ondergebit … om schoon te koken! Eten en drinken was veur mie geliek doan.
“Wat mekaaiert die?”, vruig taande dou ik n zet loater weer binnen kwam.
“Moag van streek”, zee ik, “aal n dag of wat”, loog ik der bie. “Ik mout mor gaauw op hoes aan, want aans red ik t nait!”
Taande was slim sneu, mor mit de belofte dat ik gaauw weerkommen zol, wos ik nait hou gaauw k bie auto kommen mos.
Soavends haar ik gain zin aan eten, want mien Jaantje haar roapstelen in pane.