t Zwempak

n Verhoal uut 1955

Nou, nou, dij nije schoolmeester het mie doar weer wat biezunders!
Nou mout ons jong ook nog noar t zwembad, achter op t Knoal, en ook nog onder schooltied.
Zie hebben weer wat nijs uutvonden, dij schoolmeesters en – juffrouwen. Zie huiven den gain reeken en toal meer leren aan d’kinder en t kost ons allain mor weer ain aibels boule geld.

Nou mout hai ook nog n zwempak hebben.
Want der zunder kin ook ja nait! Den staait hai doar ook te kiek en uuteindelk heurt dat ook nait zo.
Dat zee moetje tegen heur oldste wicht Jaaintje.
Hou mouve doar toch met aan, want zwempakken bennen nait goudkoop most moar reken en bie dij Euliepidde, (Euliesloager) met zien lappiewinkel bie de Gele Klabbe, hier op t Knoal, hebben ze ook nait veul biezunders veur hom, leuf ik.
Allaind moar gounend, woar ze haalfnoakend met lopen mouten, en dat liekt mie nait goud tou!
Want je mouten gain lusten opwekken en veuraal wie nait.

Ie hebben geliek zee Jaaintje, waiten joe wat wie doun?
Ons Pa het ja nog n olle truie liggen dij hai noeit meer aandut, dij kinnen we wel bruken en den braai ik ons jong der wel aine van, ik mag wel geern braaien en veuraal veur hom.
Wie kennen dij trui wel òftrekken en t goaren weer opklounen, den kinnen we doar n zwempak van braaien.
Den moaken wie doar ain nedde zwempak van, woar d aandern ain puntje aan zoegen kinnen.
n Degelk zwempak en nait zo’n gek ding woar òns jong haalfnoakend met lopen mout.

Dat liekt mie wel goud tou zee ons moetje, dou dat mor.
Nou, noa hail wat gedou en opklounen gong Jaain aan t braaien en joa heur, noa hail wat oavends braaien, mit rechts en oaverechts, was t produkt kloar.
n Zwempak! en wat veur aine. n Hail degelke volgens de vraauwlu mit n baidend.
Loat hai hom mor ains even aanpazen din kin we metain zain hou t liekt.

Nou t klain jong, want klain was hai, wui in t zwempak holpen deur moetje en heur oldste wicht Jaaintje, den dij haar hom ook ja braait.
t Jong vont mor wat, hai haar d’r ja haailendaal gain zin aan om zo’n gek ding aan te trekken, hai leek wel n haalfmaale. Zo’n rötterg gekke braaien zwempak, wél het dat nou, gainaine toch!

Hai leek wel n wicht zo mit n kompleet zwempak mit braaide scholderbanden en t haile lief en zo bedekt en ook nog mit piepen.
Doarbie stiekelde dat ding ook nog op n vrezelke menaaier, alles jeukde en kriebelde hom aan t lief.
En den ook nog zo’n vrezelk smerige voale verschooten lila-achtige rötkleur en dij den ook nog van n ol truie van zien voader.
t Ding leek ja naargens noar, d’r zat ook nog gainains beslöt in. Hai wui d’r miesderg van. Wat zol meester doar wel van zeggen en aal dijen, dij bie hom in klaze zatten.
Hai docht, ik wor vast uutlacht deur allemoal doar, met dat mizzelke schoolzwemmen in dat rötterige zwembad. Bah, k heb t der hailmoal gain zin meer in, zo k dat ook al haar.

Hai luit dat wel even haimelk blieken, mor zie haren der mit n baiden ja hailemoal gain oren noar. Want zeeden zai; t geld gruit ons ja nait op de rugge.
Dus zo as mainsttied, ook d’jong mos luustern en veuraal noar wat zien moetje zee en doarbie ook nog zien twijde moetje, zien 11 joar oldere zuster Jaain. Hai kon gain kaande meer op.

Dou kwaam de dag dat hai mit zien zwempak zwemmen mos. Eerst aal mit nander in t “zwienhok”, zo as dat dou nuimt wuir, om joen zwempak aan te doun.
Aal dij aandern hadden hail gewone, normoale zwemboksems bie zuch.
Allaint t jong zag d’r uut as n hail apaarde biezuderhaid. De jonges van zien klazze hadden nog noeit zowat zain. t Was net n wicht mit zien vrumd zwempakkie.

Mor t slimste kwam dou nog, hai mos t wotter in en joa heur langzoam bie t trappie omdeele en dou mor zwemmen. Mor jong, jong, wat gong dat roar. Hai zonk in ain keer noar de bodem en met veul pien en muite kon hai t kop weer boven wotter kriegen en aal poestend en stènnend klom hai ttrappie weer op en schraaiwde zien hoogste laid.
Doar ston hai mit zien “schiere”, volgens zien moetje en Jaain, zwempakkie.
t Kruus hong hom op knijen, t pakkie was swoar worden van t wotter en aal de jonges van zien klazze waren slap van t laachen.
Zoas hai doar ston in zien zwempakkie. t Was ja n zielige vertonen!

Mor gelukkig kwam meester en dij pakde hom bie d’haand en zee: “Kom mor mien jong” en zee tegen de jongen van d klazze, dat zai zuch stil hollen mozzen met heur uutlacherij.
Hai moch zuch gaauw weer zien gewone goud aan doun en nog even kieken noar dij aandern. Mor hai von d’r niks meer aan. Hai wol noar huus met zien maale, vrumde zwempak.

t Zwempak is noeit meer aanwest en ook noeit weer zain. Woar hai bleven is, is nait dudelk. Woarschienlijk is e opbraand in d’oven van zien voader, dij was stoetjebakker op t Knoal, bie t klain draaichie en brandde alles wat mor branden wol op in zien oven.

Mor Jaain en heur moetje hebben deur d’jong zien zwempak, van meester wel n gòie les had, dat je noeit n zwempak braaien mouten, dat is ja nait wat. Allainig mor verdrait!
Je kennen beter gewoon vot n schiere kopen!!

Zo zai je mor weer, noa zo’n vievenvieftig joar is mie dat nog aaltied biebleven, as de dag van guster.
Mor k bin d’r wel overhèn kommen heur. t Is aal goud met mie. Mor zwemmen heb k n gloepense hekel aan. Ik vind t mor niks! As k der veur vot kin, den dou’k t wel!