t Woord
k Goa noa joaren noar de klazze terog,
schoul is oet, deure staait open,
zunne schient binnen over geroaniums
n bromvlaig gonst stiltjes tegen t roam noar boven.
k Roek de kinders, dij der nait meer binnen en
k zai koale baankjes en t voale bord;
meester zien kaaste, woar k nou in kin kieken.
k Dou t nait. Lessenoarsklebbe licht k ok nait op.
Ik stoa doar op dij vlouer mit veuls te braide noaden
en zai de ploatsen aan de waand; roerloos zit Karel V
op Rieksdag in Worms maank zien roaden.
Haha, denk ik, joe mouten hier aiveg blieven!
En k voldou mien schuld; veurdat k goa neem k t kriet
om mooi in dik en dun het ‘woord’ op bord te schrieven.
(n vertoalen in t Grunnens van t gedicht: “Het woord” van J.B. Charles, dij geboren is in 1910.
Soamen mit dichter kiek ok ik even weeromme noar tied, da’k zölf veur ‘lesboer’ speulen mog.)
