t Knoal van 1920

As ik ’t over ’t Knoal van vrouger heb,
is dat in de twinteger joaren.
Woar ik as kind noar school tou ging,
en veul herinneringen heb bewoaren.
De peerdetram dei reed dou nog,
en de “snikke kwam van stad”.
Woar scheepsjoagers nog joagden,
bie ’t woater laangs op t scheepsjoagerspad
Stroattiepen dat was, gewoon in dei tied.
En har ze mor nait veur de gek,
dan kreeg je vast en zeker spiet,
want, Maal Metje met heur kôrfke,
en heur wollen mutsje op,
luip aaltied mor te brommen,
en gaf joe vast wat op de kop.
Pieter Piebes mit zien stok,
stond zo nou en din te sloapen.
En as je hem doar zo zag stoan,
begon je zulf ook hoast te goapen.
“Rieks en Stiene”waren ain poar apaart,
hai luip mit’t örgeltje veur ’t lief.
Soamen zongen ze der mor op lös,
mor wat was dei Stiene ain vies wief.
“Maal Marie” dei zweerde bie ’t legertje,
en elke zundag stond ze doar,
of ze sluig de moat mit heur vingers,
of ze har heur aarms over mekoar.
“Maal Appie was net Jan de Roos”
mit aal zien mooie “versiering”.
En zien zangen waren zo mooi.
’t was aal mor “Appie ting, ting, ting”.
En zo was ik nog ais weer,
in negentientwinteg op ’t Knoal.
En minsen dei deze krabbel lezen,
wins ik ’t beste, en groet ze aalemoal.
A.C. Schoenmaker-Frielink- Appingedam

Maank pampieren van mien schoonvoader zoaleger vond k dit verske van Mevr. A.C.
Schoenmaker- Frielink oet Daam, dij k joe nait ontholden wol, Roel Sanders