t Ènne der tieden

‘Ik wait t nait…..’, zee Geert. ‘t Is bienoa 21 december en dat holdt mie toch wel slim bezig. Ik heb verschaaiden keren keken op t internet. Volgens de Maya’s is t ènne der heer. Dij olle Indi-oanen hebben n poar doezend joar leden de omwenteling van de moane berekend en zai zatten der mor 34 seconden noast…. Ik neem dat wel serieus. Binnen al genog lu in de wereld dij zuch n onderzeeër kocht hebben of zulfs n aark baauwd hebben.. Kiek, wie hebben gain kinder, mor ik wol toch wel geern mitmoaken wat der nog aalmoal gebeuren gaait. As ik t oetreken den heb ik mit mien achtenzesteg joar bie leven en gezondhaid meschien nog wel vieftien joar tegoud, wat hebben wie te verlaizen?’
‘Doe haalfmale’, zee Tinie. ‘Doe mainst toch nait dastoe n aark baauwen wilst omreden dat dij olle indioanen veurspeld hebben dat de wereld vergaait? Boetendes, bist ook veuls te loat, dat gaaistoe nait meer redden. Dij lu in Drachten binnen doar in 2007 al mit begonnen en wat zai in 5 joar baauwd hebben wolstoe even in vief weke doun?’
‘Tinie, dizze wereld is zaik, doe waist ook wel wat der aalmoal loos is. Mensen hebben dizze wereld kepot moakt en ik ken mie best veurstellen dat t ènne der heer is. As wie den gain aark meer baauwen kennen, den zol ik zeggen dat wie ons kelder ombatterijen, zodat wie in elk geval nog wat joaren bie mekoar wezen kinnen…..
‘Doe bist gek’, zee Tinie. ‘Wie goan op bèrre. Aal dij fiebeldekwinten. Ik mout der nait aan denken……’ Mor snachts wuilde en wuilde Tinie noast Geert en kon nait in sloap kommen. Nog vief weke en den was t 21 december. En in de duustere nacht zag ze de wereld vergoan. Weg van heur Geert woar ze al sikkom viefteg joar gelukkeg mit was en dij ze toch nait missen kon. Nou stel joe veur dat dij Maya’s t toch bie t rechte ènne hadden.. Tinie begon hom te kniepen. Aanderdoags zee ze tegen Geert: ‘Meschien hest wel geliek…… Waist t mor nooit. Kin ja gain kwoad dat wie de kelder inrichten as noodopvang en as t aal goud gaait den kinnen wie ons kelder altied nog verhuren of wie moaken der kantoor van. Zetten wie doar de computer hin, den huif ik doar ook nait meer tegen aankieken… Wie doun t gewoon….’
Geert en Tinie muiken plannen om 21 december 2012 te overleven. Geert vatte de kou bie dhoorns en begon votdoadelk de kelder op te rumen. Olle raive, olle bloumpotten en aal wat gain nut har as de wereld verging wör bie t ol voel zet. Noar n poar doagen was kelder schier opruumd. Dou kwam t probleem van d’eterij. Tinie mainde dat je t beste blikken gruinte, blikken soep en boeskool insloagen konden. Noa twij weken wazzen ze zowied dat ze n wereldoorlog van 5 joar wel overleven konden. Noabers dij ze in de winkel tegenkwammen harren al vroagd of ze aan hamstern was en of waspoeder op de bon kwam….. Mor Tinie laagde en zee dat t kwam van d’oprumen en de crisis…… Aiglieks schoamde ze zuch ook wel n beetje, mor d’angst won t van heur verstaand. Ondertussen har Geert via Marktploats n noodaggregoatje kocht veur de stroom. Zai wollen ja nait in duustern zitten as de wereld verging en boetendes, zo’n ding was ja nooit vot. Zetje loater bedocht Geert: ‘Draank. Wie willen ja ook nog wat plezaaier hebben mit ons baaiden……’
‘Mor ons hond mout ook mit’, zee Tinie en wees op heur Jack Russell dij kwispelnd om de toavel luip en gain flaauw idee har van wat hom boven de kop hong. ‘Mor wie mouten den wel n kammeroadje hebben veur ons Jacki. Hai kin ja nait allenneg blieven as de wereld vergaait.’ En omreden dat zai altied al n lutje hondje der bie hebben wollen, kwam der n weke loater gezinsoetbraiden…… Lutje Jack Russell dij ‘Maya’ deupt wör. 10 december. Kelder was kloar. Geert har der n geweldeg mooi logement van moakt, mit stoapelbedden en kaasten vol mit snert in blik, bonen in potten, kisten vol mit wotter in vlezzen en vanzulven ontbrak t zeupie ook nait.

Tinie har deuze vol mit spelletjes en puzzelboukjes verzoameld zodat ze zuch nait vervelen zollen. Was stee veur 6 man in kelder. ‘Mit ons baaiden is t ook wel slim ainzoam’, von Tinie. ‘Wie mouten der es over noadenken wel of dij vaar overblievende steden innemen meugen. Kloaverjazzen mit twij man wil ja nait en mit ons baaiden kennen wie ja ook gain joaren proat holden…..’
Geert was t der vot mit ains. Mor dou kwam t aan…. Wel zollen ze nuigen? Mozzen ja wel lu wezen dij heur noa aan t haarte lagen. Femilie hadden ze nait recht, op n poar verre oomke- en taantezeggers noa, mor doar kregen ze zulfs mit kerstdoagen nog gain koartje van. ‘Loaten we Jan en Trijnie vroagen’, zee Tinie, ‘Dij binnen ook ja mor mit heur baaiden..’ ‘Gain hoar op mien kopR’, sputterde Geert. ‘Dij Trijnie dij speult altied vaals mit kloaverjazzen. Boetendes vind ik dat zo’n eelske mette. Dikke kwakdeuze ist. Zai wil altied ale aandacht hebben. Ik mout der nait aan denken dat ik mit heur opsloten zit in ons kelder. As ik mit heur in theepot zat, den kroop ik gewis tot de toete weer oet. Dat akkedaaiert nait. Liekt mie beter dat wie Willem en Jantje vroagen. ‘Willem en Jantje? Mooi nait, dij Willem dij kin ja mor zuneg de handen in hoes holden. Altied mout e mie even aankommen as ze hier kommen en hai het altied van dij smerege opmaarkens en schune bakken. En benoam as hai n borrel drinkt. Vleden moal was hai steerndoen en har e de hupzelen om nekke hangen dou ze noar hoes gingenR Ik laag der mainsttied om mor as t knipt en weer knipt den aarger ik mie dood aan hom. Dat wordt sekuur hikhakkerij as ik doar mit opsloten zit..’
‘En waarom wait ik doar niks van dat Willem aan die zit!’, vruig Geert stoensk. ‘Omdast doe toch zeggen zolst dat hai dat nait zo maint, t is dien kammeroad ja…’, raagde Tinie….. ‘Dee Willem dat echt woar?’ Geert keek verbaalderd en ruip vergrèld: ’Dij gallege kirrel, beetje achter mien vraauw aanzitten. Dat hast mie zeggen most. As ik dat waiten har den har ik hom wel even hemmeld… Dij komt der bie ons nait weer in….. dij lelke haalsknoak, dij lamstroal!’ Wat dochst doe den van Gert en Sandra?’, opperde Tinie, ‘Gert is dien oomkezegger en wie hebben der wel nait veul contact mit, mor zai binnen ook mor mit heur baaiden en t is femilie.’ ‘Ik wait nait Tinie,’ zee Geert n beetje vertwieveld. ‘Dij Gert het leuf ik nogal wat maneuvels aan t gat hangen en is slim op de centen. Hai kin volgens mie nait wachten tot wie oet tied komen omdat hai wel wait dat der nog wat te hoalen vaalt.. zol dat wel goud komen? Van aander kaante is hai wel slim wies mit zuchzulf en wil beslist de ellende van 21 december overleven….’ ‘Och,’ zee Tinie, ‘ As de wereld vergaait, vergaait de notoares ook en mit hom ons aarvenis….. den hebben wie ook ja nait meer as ons kelder mit blikken bonen en boeskool.’
Dag loater belde Tinie mit neefke Gert in Apeldoorn. Hai was slim verboasd om wat van heur te vernemen. Heur nummer en adres was hai kwiet, mor zie wollen geern moal op veziede komen. Òfsproak was gaauw moakt. Hai en zien vrundin mozzen toch noar Grunnen veur zien waark, den was t ain vet òfnemen.
18 december. Snommerdags ree Gert mit Sandra de loane op. Tinie har zegt dat ze wel sloapen blieven konden, roemte zat. Doar muiken ze geern gebroek van. ’t Wör n meroakel gezellege dag. Dou Tinie in keuken n glaske bier inschonk veur de manlu en veur zuchzulf en Sandra n fladderakje, kwam Geert even in keuken en fluusterde: ’Vaalt mie tou, hai is ja nait zo aigenklouk as ik docht har en kinst heur der ook wel bie hebben.’ In koamer onder de borrel kwam Tinie mit t wotter veur de dokter over 21 december. Ze har docht dat Gert heur oetlaagen zol, mor dat dee e nait. ‘Wij hebben er ook vaak over gesproken’, zee e. ‘Weet u wat? Wij blijven gewoon nog een paar dagen als u dat goed vindt. Dan kunnen we direct de omgeving weer eens verkennen.’ En dou kwam Gert mit zien verhoal. Noadat zien ollu oet tied komen wazzen deur n ongeluk har hai zuch voak allenneg vuild. Hai har n goie betrekken in t onderwies en doar trof hai ook zien Sandra. Ook Sandra was heur olders vroug verloren en zo vonden ze mekoar. Zie harren der al voak over noadocht om te verhoezen noar Grunnen omreden dat Gert doar aiglieks vot kwam. Vandoage was hai op sollicitoatsie west veur n stee in Grunnen as directeur van n grode schoule. 21 december. Kovvie was op en Geert en Tinie zaten mit heur neefke en zien vriendin aan toavel. Gert luip nog even noar sloapkamer en kwam weerom mit n vlèzze champagne. ‘Ik heb vanmiddag een telefoontje gehad dat ik ben aangenomen. En zojuist las ik op Twitter dat in Nieuw Zeeland de klok twaalf uur heeft geslagen. De wereld is niet vergaan, dus een prima moment om het glas te heffen’, zee hai aibels bliede. Tinie vloog noar kabinet om de zundoagse gloazen te pakken.
Mit heur varen hebben ze nog laank zeten. Mit mekoar kwamen ze tot d’overtugen dat de Maya’s nait t ènne van de wereld bedould harren, mor ain nij begun. Dou de leste champagne inschonken was, kwam Geert in de bainen. Hai huil zien glas omhoog en zee: ‘Ik wil even proosten op de Maya’s. Gert mien jong, ik heb altied maind dastoe n bloazerd wast, mor zo as wie die en Sandra dizze doagen kennen leerd hebben zai ik allenneg mor n jongkirrel dij zien zoakjes goud veur mekoar het en ik bin slim bliede dat ie weer in ons leven komen binnen. Tinie en ik hebben der over had, ie komen, zolaank as ie gain hoes in Grunnen hebben, hier mor zo laank wonen.
Gain ènne van de wereld, mor ain nij begun. Deur de Maya’s hebben wie nou n schiere kelder, n nij gezinslid, ons Maya en ons femilie weer terugge.’ ‘Dat hestoe mooi zegd’, snötterde Tinie en dwaars deur heur troanen hin zee ze: ’Zellen wie nog n zeupke nemen? Der is genog in kelder. Of wil der nog aine n komke soep? Doar zitten wie ja ook nait zunder.’