Sunterkloas moakt hail wat met

Op een Sunterkloasfeest komt der jonkie bie Sunterkloas, stat noast hom en aalgedureg vroagt Sunterkloas wat an hom, en kiekt met schaif oog noar ’t grode bouk of der nog meer in stat over hom.
Jonkie kikt bliekboar met wat der staait en zegt op ains: “Sint Nicolaas mag ik wat vragen?” Dat mot je altied op je teln verdocht wezen, want je ken nait een verkeerd antwoord gevm. Sunterkloas zegt dan: “Joazeker.”
“Kan Sint Nicolaas dat gekrabbel nog wel lezen?”
Dat mot je roazend snel noadenken. ’t Lag hom op lippen om te zegn: “Dat zegt mien vrouw nou ook altied.” Mor dat kon e ja nait zegn..
Hoi kon zug inholn en zee: “Dat is soort gehaimschrift, aans zitten de Zwaarde Pietn der in te lezen.”

Jonkie was tevreden met ‘t antwoord en Sunterkloas haar ’t red..

Ook keer kwam der jonkie dai haar n gedicht moakt, niks miz met, toen e kloar was met ’t veurlezen vruig e: “Sint Nicolaas mag ik u wat vragen?”
“Joazeker zee Sunterkloas.”
“Wij zijn van de zomer met vakantie geweest in Spanje en zijn op zoek geweest naar het huis waar Sint Nicolaas woont.”
Sunterkloas docht , o, o dat wordt gevoarliek, en vragt “Joa?”
“En ik weet nu wie er naast Sint Nicolaas woont.”
Evm stil en toen vruig e en zee: “Weet u dat ook?
Sunterkloas wis evm nait, wat mot je dan zegn docht e?
Hoi probeerd heul diplomatiek te antwoorden: “Netuurliek wait ik wel der noast mie woont, mor ik wis nait dast doe dat ook wist.”
Hoi docht door ben ik vanof ja.
“Zal ik eens zeggen wie er woont?”
Sunterkloas kreeg het benauwd en kon nait aans dan te zegn: “Zeg het mor.”
En met triomfanteliek gezicht zegt e: “De buurman!”

Door zat hoi dan.
Jonkie laip hail parmanteg met kin omhoog weer noar zien ploats.
Sunterkloas bleef achter met gevuil van hoi het mie.

Dut mie ook nog denken an n geval op Hoogkerk.
Elk joar komt door ook Sunterkloas binnen en sprekt kinder tou.
Zo van: “Goedenmiddag kinderen van Hoogkerk, ik ben heel blij dat ik jullie hier allemaal weer zie, en een prachtig lied voor mij ten gehore hebben gebracht.
Mor dat joar der op was nait best, man dai door was haar an ’t haart kregen en kon nait op Sunterkloas intocht wezen.
Mor ze haarn ander vonnen, een tiedeliek vervanger zeg mor..
Kwam op Sukerplain an en dee tousproak op zeurderige toon: “Guiendog allemoal, ‘k ben bliede dat ‘k der ben, ’t laidje wat je net hebben zongen, was goud her.”
Elk en aine keek mekoar an zo van wat is dit.
Volgend joar konnen ze weer beroup doun op de guie.

Joazeker Sunterkloas moakt hail wat met.