Stroom verleggen
Bie ons op t dörp is ook aaltied wel wat loos.
Dinsdag haar t stroombedrief n gedailte van t dörp òfsloten van stroom. Oflopen drij weken haren alle stroaten, deur n òfsloeten van Kielsterachterweg, n constante stroom aan autoverkeer deur t dörp. Veur zovèr ik noa kin goan, haar t ain niks mit t aander te moaken.
Dat deur dinsdoagse stroomoetvaal t complete dörp zunder wifi zat, het tot n bult kommootsie laaid. Wat betreft t drokke autoverkeer kin k nait aans konkludaaiern, dat mien dörpsgenoten doar hail schappelk en inschikkelk mit om goan binnen.
Zemeln en zeuren, loat stoan kloagen over onwìnselke verkeersstromen en noavenante haardrieders bie pad en weg, ligt nait in heur oard. Van klaains òf aan wordt kinder al leerd, dat zai goud oppazen mouten in t verkeer. Logisch, want op t dörp hest gain apaarte fietspoaden, loat stoan datter wandelstrookjes veur t langsoam loopverkeer aanlegd binnen. Soezen over broezende snelhaidsduvels komt nait ais bie heur op.
Fietsers waiten al snel van rechts en links, wandeloars, mit en zunder hond doun groag n stap opzied.
Der binnen traauwens ook lu, zo heb k leste weken ervoaren, dij binnen van t slag en denken:
‘Veurkommen, mit noadrok op de ò, is beter dan genezen.’
Wat zai deden?
Zai luiten heur voelnisbakke, moakt nait oet van welke kleur, noa t legen n dag of soms verschaaiden doagen wat haalfbakken – Och, bin k hom vergeten? – aan kaant van weg stoan. t Remt oardeg òf.
Nogmoals, woar aander lu op aander steeën meschain en weschienlek oet grammiede, stain en bain zollen kloagen over haardrieders, doar krigst mien dörpsgenoten nait snel op kaaste.
Veurege weke bin k in mien veurtoentje begund mit de zo laank meugelk oetstelde toenverbaauwen. Mit t oetgroaven van n toenvievergat veur mien verjoardagskedo. t Was der mit t vroughaarfstege weer en òf en tou n beetje regen ideoal weer veur. t Oetgroaven van n 250 liter vievergat was nait wat betreft inhold, mor wel deur zien a-symmetrische vörm best wel stoer. t Kwam oardeg naauw, mor gelokkeg haar k deur t regenachtege weer gain kiekers en dus ook gain proaters, dij mie van t waark holden konden. En dat scheelde.
Dou’k om middag t plestieken geval den ook mooi strak en ook nog nuver vlak in t grote gat kregen haar, kreeg k bezuik van schoonzeun en mooie woorden om t rezeltoat.
Van zien opmaarken:
‘Ie hebben mien opa’s stain ook ja broekt?’ kreeg k evenwel gain höchte.
‘Dien opa’s staine?’
t Verhoal het n laange geschiedenis en ook al is t wat körter dan de geschiedenis van de stain zulf, t is de muite van t vertellen wel weerd.
Opa, regelmoateg op veziede in Kiel, kon zok noamelk moateloos aargern aan t roazende verkeer op t dörp. Mit de woorden:
‘Zai rieden joe aingoal toene kepot,’ haar hai n oplözzen bedocht om t auto- en trekkerverkeer in goie, betere boanen te laaiden deur n dikke vlinte vlak bie d’hege te leggen. Haar hom veur d’zekerhaid en de sier ook nog mooi wit kaalkt.
‘Doar willen ze wel om tou en zulvens veur stoppen,’ haar e de versoamelde femilie oetlegd.
Elkenain tevree?
Nou nee, want dou opa de dag noa t stainleggen weer op veziede kwam en zien auto stoef aan hege parkeerde, knalde hai bovenop zien aigen bedocht obstoakel. Was de goie man toch glad vergeten, dat hai doar n dikke kaai hìnlegd haar.
De vlinte het noa zoveul joar zien originele kleur weer terogge en siert sunt kört nije viever en elke keer as k der langs loop, schut mie t verske van Bram Vermeulen in de zin:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er altijd een weg omheen
