Störm in mien kop
Störm in mien kop was net ain beetje liggen goan.
Mor t volgende schip mit zoere appels daint zuch al weer aan.
Stel joe veur.
Ain dikke grieze lucht mit grode donkere dunderkoppen, woar achter de zunne schient en zulvern en golden randen zain let.
Dij grieze lucht hait: ‘wéér verhuzen’.
Kinder op d’hobbel vanwegens weer veranderingen, bladderende plefons, ongelieke vlouers, roege muren met vieze kleuren en veuls te veul regelderij.
Aal dat gedou pakt zuch in mien kop soamen, d’r is roeg weer op komst…
Mor as je t zain willen, bennen d’r overal lichtpuntjes, zoas dij deure van de koamer noar de toen, dij open keuken mít n stee veur de Mistletoe mit kerstdoagen!
De goud strakke muren in de koamer, woar nou nog dat aaldernoarste rood op zit mor dammee ain rustig gries.
De mooie lege mure in de gaange, woar ain gedicht op komt van Jan Kleingeld.
De onnuur grode speuloppervlakte dij de kinder dammee om t huus tou hebben.
En aalbaaide n glieke grode sloapkoamer!
De 17e krieg ik de sleudel en kennen we de boudel ais goud bekieken.
Veurdail van zo’n flottjeboudel is dat alles aanpakt worden mot, en dus alles wordt zoals wie t zulf willen.
Zo heb k ditmoal bedocht dat ik Novilon leggen loat, dat bespoart mie en aandern n bult gekroep over d’vlouer en t schut zoveul meer op.
Vanzulf zol ik laiver van dij olle haardholten planken op de vlouer hebben. Mor aangezain ik gain haardholten oprötpremie krieg, én laminoat ook mor nét echt holt liekt, mokt de groad van noamok mie niks meer uut en goan we dizze raaize veur n zailtje.
Mit n wel hail realistisch teakholten scheepsvlouer motief, dat den weer wel.
Ie maarken zeker wel dat ik t in mien kop al hailendal veurmekoar heb, is ook gain wonder as je nachten laank liggen te vaarven en te behangen.
In mien gedachten is toene zulfs al kloar en droag ik zó de saté, deur d’toendeure, op t terras noar d’barbekjoe.
Zo eerst even, loater meer…
