Stoere kirrels
Zoas ie waiten bin ik ja joaren toerbus-sjeffeur west, oet dij tied komt dit verhoal.
Dou tillefoon ging docht ik doar gaait mien vrije week en ik haar weer ais geliek. Aan de aander kaant van de liene was mien boas, “joa”, zee hai, “Ik wait dast doe vrij bist aander week, moar ik heb nog een dagritje dinsdag en dien kollegoa duuft der nait op aan.
t Gaait om 45 man van de motorklup en dij willen even noar Louwersoog brocht worden, ze goan zeevizzen”. “En”, zee hai “ik geef die viefteg gulden ekstroa omdat het dien vrije dag was”.
“Nou”, zee ik, “as t allain moar even hénbrengen en snommerdoags weer ophoalen is den wil ik dat wel even doun”.
“Mooi”, zee mien boas, “moust om acht uur bie heur kluphoes wezen”.
Dij dinsdag ree ik noar Stad woar ik dat motorklupke ophoalen mos, t was mooi zunneg weer en n groad of twijenntwinteg, mooi viskeweer dus.
Dou ik de stroat inree woar t klubhoes was huf ik nait te zuiken, omreden ik zag op oafstand al n haile bult motorfietsen stoan.
Dou ik bus pakeerd haar zag ik n braide kirrel aankommen mit n leren veske aan en abmoal tatoeages op zien aarms.
“Moi”, zee hai, “ik bin Haarm, mouten ie ons noar Louwersoog brengen?”.
Achter hom verschenen nog n stôk of tiene dij der net zo oetzaggen en ze druigen aalmoal n kratje bier.
t Benaauwde swait brak mie oet, mor ik zee zo stoens meugelk, “Joa dat is leufk wel de bedoulen”.
k Haar t nog mor net mien mond oet of ze begonnen al dat bier in de bus te slepen.
n Stief ketaaierke loater wazzen wie onnerwegens noar Louwersoog, en veurdat wie tou Stad oetwazzen haar ik de biersputters al van de roeten oflopen.
Dou wie in Louwersoog wazzen en elk en aine der oet was vruig ik aan Haarm hou loat ik ze weer ophoalen mos.
“Ophoalen?” zee hai, en keek mie ongeleuveg aan, “ophoaln? Welnee kirrel doe gaist mit op dij boat en doe gaist ook vizzen.
Ik keek hom mit open bek aan en zee mit n benauwdde stem, “Mor doar haar ik nait op rekend, ik heb gain eten bie mie en ook gain sinten om n hangelstok te huren”.
Moakt niks oet zee Haarm dat regeln wie abmoal veur die.
Ze wollen van gain nee heuren en oetendelk heb ik den mor tougeven.
Mit mien mobieltje heb ik den moar even noar hoes beld om de vraauw te vertellen da’k vot nog nait thoes was, en dou ik de bus votzet haar bin ik mor aan boord van die visboat goan.
Dou wie zo’n beetje n haalf uur op dij rötboot tegen de golven inklötst wazzen en ik mit n beroerde pokkel alvast n stee aan t oetzuiken was woar ik spijen kon, kwam der n iel kirreltje op mie of.
Hai haar n komme snert met n glaske berenburg bie zok, “Hier zee hai, de schipper von dast der mor beroerd bie stonds, eerst de snert opeten en den de berenburg der achteraan den bist der zo weer bie”.
Ik keek hom ais aan en vruig mie of of dij kirrel wel goud bie de kop was, dij vedde troep ook nog opeten?
Ik docht ‘as toe die omdraaist vriend flikker ik dij troep met kom en aal overboord’.
Ik wachde tot hai weer votgoan zol, mor hai bleef stoan en zee, “Ik blief bie die tot alles op is duufst het aans meschain wel vot te gooien”.
Dus wurgde ik dij haile brut mor gaauw noar binnen en smeet de berenburg der achteraan.
Tevreden ging t iele kirreltje weer vot, ik kon hom wel schaiten…, mor vrumdgenog was ik even loater wel van mien beroerde pokkel of.
Dou ik docht dat we al zo’n beetje in Austroalie wazzen bleef t schip inains stil liggen en heurde ik de kaptain bulken dat wie mekrelen vonnen haren.
Vot wuiren der hangelstokken oetdaild en kregen wie aalmoal n specievat van n kirrel dij ook bie t schip heurde.
Ik nuimde hom in gedachten ‘klötje’, omreden hai haar zo’n dom zeemansklótje op kop.
“Dat is om aal dij vizzen in te doun”, zee klötje, “en ie mouten vot de daarms der oethoalen aans binnen ze verröt veur wie weer aan waale binnen”.
Bek vuil mie aan navvel tou open en ik vruig mie of woar ik wel nait aan begonnen was.
Dou ik om mie tou keek zag ik dat aale motorrieders al drok aan t vizzen wazzen en ik haar de boudel allend nog moar in toeze zitten.
Ik zag mie der n gat mit in de kop en besloot om der mor mit oet te schaaiden. Ik haar ja toch al gain zin.
Inains heurde ik achter mie n swoare stem vroagen, “Wat nou mienjong hest boudel in toeze zitten?”.
Ik keek achterom en zag n beere van kirrel stoan. “Joa”, zee k, “t gaait nait zoals ik wil.
“Wacht mor”, zee de beere, “ik help die wel even”.
En veur dat ik der op verdocht was haar hai mit dij grode kolenschoppen de boudel weer veur n kander moakt.
“Nou kist de liene zo overboord zakken loaten”, zee de beere.
“Oh”, zee k, “mouten der den gain wurms of moaren aan?”.
“Nee hor, de vizzen bieten in alles wat beweegt”, zee de beere.
Ik luit de liene zakken en zag oet mien ooghouken dat de beere n knipmes oet buutse huil.
“Wat moust doar den mit?”, zee ik.
“Nou”, zee de beere, “ik docht as doe de vizzen nou vangst, hoal ik ze van de liene of en hoal de daarms der oet en den dailen wie de vis op t end.”
“Goud”, zee ik, “dat doun we”.
Nou luu, ik zel joe de details van t vizzen bespoaren, mor noa omenbie n uur ston ik met n poar lamme poten noar n speciebak te kieken dij aan de raande tou vol zat mit mekrelen.
Klötje nam de hangelstokken weer in en dailde voelnisputen oet woar de vis weer in kon.
Mien vismoatje begon onze speciebak leeg te tellen, dou hai kloar was haren wie ieders vatteg mekrelen in ons puude zitten.
Weerom aan de waale haren je de meugelkhaid om joen vrizze vis om te ruilen veur rookte eksemploaren. Veur elke tien vrizzen kreeg je vief rookten weerom, en dus ging ik oetendelk mit twintig rookte mekrelen op hoes aan.
Dou wie weer bie t kluphoes in Stad aankwammen, stonk mien bus aldernoast noar vis en dou ik de deur open dee luip mie t bier der veur oet, de gedienen hongen schaif en der laggen overaal lege vlezzen.
Ik luit de deuren mor open stoan, om de stank der oet te loaten, en gong mit noar binnen om of te reken.
Binnen ston kovvie kloar en stoetjes en ik kwam nait eerder vot of ik mos eerst eten en dronken hebben.
t Was ondertied vief uur en ik zee, “Ik goa der vandeur luu”. Ik mos de bus ja nog opreddern veur de volgende raais.
Dou ik bie de bus kwam kon ik mien ogen nait geleuven, intied dat ik zat te eten en te drinken haren de vraauwluu de bus van veur noar achter schoonmoakt vlouer vaaild en roamkes zeemt.
Dou ik votree zag ik dat Haarm en mien grode vismoat mie oet stonnen te zwaaien, mit n braide grijns zwaaide ik weerom en docht ik goa aankom joar mit plezaaier weer mit joe op stap.
