Stil verdrait
As n mens t laifste ofstoan mout,
de laifsten dij man het op dizze eerde.
Kinder aan joen zörgen touvertrouwd,
din verlust t leven wel aan weerde.
Meschain kin man t begriepen,
wat of joe zo voak bedruifd moakt.
Al kinnen zie nait in t haart kieken,
dat dij troanen aal lopen loat.
k Zag joe doar op t kerkhof stoan,
bie t ofschaid van joen kinder.
Elkenain haar in zien oge n troan,
t verdrait lat zok nait hindern.
As troanen ains opdreugd binnen,
vangt t bestoan vanzölfs weer aan.
Ok as joe t nog slim meuilek vinden,
wereld trekt zien aigen plan.
Elk het in zien haile leven,
wel momenten, dat t nait zint.
Mor de moud din nait opgeven,
wat n aander der ok van vindt.
Kop der veur en scholders der under,
wereld draait doch wel weer deur.
Mor verwacht nog mor gain wunder,
luuster nait noar aal t gezeur.
Zun komt ok veur joe weer op,
noa de nacht wordt t aaid weer licht.
Zörg, dat j in toukomst weer volop,
oetzicht holden mit roemer zicht.
Ains komen der weer bedere tieden,
ok n lagje brekt weer deur.
Loat de moanden mor verglieden.
biet op taanden en goa der veur.
k Wens joe nog veul staarkte tou,
in dizze onmeuglek zwoare tieden.
Hol nkander steveg vaast, in toukomst en nou
en loat joen laifde nait oet haanden glieden.
