Stil stoan en weer wieder goan
Der binnen momenten in t leven, woar je even bie stil stoan blieven. Of woar je aiglieks bie stil stoan zollen mouten. Mor zo as zo voak, heb je t drok en veur je t in de goaten hemmen is tied wiedergoan. En t moment is al weer veurbie. Der binnen van dij haile grode momenten en din blief je zeker wel even stilstoan. Sums ist zo’n moment dat je dìnken dat haile wereld ook stil staait en toch draait dij gewoon wieder op zien laange, laange boan. Messchain liekt t wel zo, mor as je wat oller worden, kommen der aal voaker zukse momenten. Momenten van stilstoan en joe realiseren dat wat der is nait weerom komt.
Hou kom ik doar nou weer zo bie….
Nou, lutje jong was dizze zummer bie oons. Lutje jong kin ik al laank nait meer zeggen. Duurt nait laank meer din gruit e mie boven kop. Lutje jong is grode kerel worden. Grode kerel mit zien aigen meziek, zien aigen ideeen en wis en zeker ook zien aigen kop. Jong het zien acht joar grondschoul had en oetslag van Cito-toets gaf VWO aan. Zien kameroad kreeg zulfde oetslag. Dus mit n baaide noar n aandere schoul. En din gebeurt t: agenda, schriften, kaftpapier. Kaftpapier, joa gewis, bouken kommen tegenswoordeg weer oet n boukenfonds en din wordt der van kinner verwacht, dat ze zuneg binnen op heur bouken. t Spul mout kaft worden. Sms-je van dochter: ‘Hest doe wel ais bouken kaft?’ Bouken kaften…. n Tas mos der kommen. Rugzak; zwaart, mit n specioale tekst derop.
Agenda; nee, nait dij, mor dij. Schriften, multo’s, pennen, potloden. t Stekt zo naauw, joen haile ego hangt der vanoaf. Fiets mos der ook kommen, mor kameroad en hai wollen n olle opoefiets. Gain nij spul, dat paast nait. Din binnen ze ja direct zichtboar as brugsmurf. Aalgedureg haren we t wicht aan telefoon: “Was ik ook zo? Nou most toch weer ais heuren. Nog even en ik dou hom wat. Hai zuikt t mor oet, hai en Jan mit heur baaident.” Wie konnen der wel om lagen, mor toch….
Toch bleef der bie oons baaide zo’n gevuil van dit is weer zo’n moment, zo’n moment woar je bie stilstoan, woar t leven zoast west hèt, nait weer komt. t Leven woar je zo aan wènd wazzen, veraandert zuk, wordt aans. t Komt nait weerom.
Jong gait noar n aandere schoul. Messchain ist wel leste keer, dat è in zummervekaanzie bie oons is. Messchain is t aankomend joar wel hail aans. Elk joar in zummervekaanzie of in aandere vekaanzies was e der. Aalgedureg ook in weekends. Wie zagen hom opgruien. Wie konnen der van genieten. En nou, nou komt der weer zo’n grode verandern op oons of. t Is veur hom t opgruien, t spannende van groot worden. Doar heuren ja gain opa’s en oma’s meer bie. Doar kommen kameroaden in beeld en wichter, verlaifd worden, leren en din studaaiern. Aander volk komt der in zien leven. Zien leven krigt zien loop. En messchain wel n haile aandere loop as wie verwachten. Heuren wie doar nog bie? As ik dit zo schrief, bedìnk ik mie, dat t ja nait allìnneg doarom gaait. t Gaait ook om oons zulf. Om hou wie aan hom zain kinnen, dat we oller worden binnen. Hou wie aal meer oller aan t worden binnen. Om oons tou goan mìnsen dij we al joaren kinnen mit pensioen of vut. As we op n traauwerij binnen, ist nait van vrunden, mor van kinder van vrunden. Cremoatsies binnen aal voaker van mìnsen van oons leeftied. Wie worden oller, worden strammer, willen nog zo veul, hemmen nog zoveul plannen. En din inains bedìnk je joe, dat tied veur weer n nije generoatie aanbroken is. Op mien waark goan der verschaaident woar ik mit waark mit de vut. Sums, ast wakker worden mie zwoar vaalt, wil ik dat ook. Lutje jong was bie oons. Soamen keken we noar aal dij prachtege klippers en aandere schepen dij Eemshoaven en loater Delfziel binnenvoaren deden. Hai glom der over. In dij tied had e wel leven willen, kaptain op zo’n schip. Hai genoot van t vuurwaark. En was glad wat verdraiteg dat t al weer veurbie was. Loatste oavend ligt e op bed. Ik zit nog even op raand bie hom. ‘Dit was toch echt wel de alderschierste vekaanzie.’ Zegt e. ‘Sums wol ik wel dat tied stil stoan bleef, gewoon nou,’ en hai knipt even mit vingers, ‘stil stoan bleef.’ Ik striek hom deur zien krullen en kin ja nait aans zeggen as: ‘ik ook mien jong, ik ook.’
Wirdum september 2009
