Steveltjes
Klaain Jopke zit in groep ain van grondschoul. As hai om mirreg noar hoes goan zel, vragt hai aan juffraauw Stientje of zai eefkes helpen wil mit aandoun van zien steveltjes. t Gaait aldernoarste stoer en juffraauw het swait veur kop stoan.
As baaide steveltjes din toch om baaide voutjes zitten, zegt Jopke: ‘Juffraauw, steveltjes zitten onmis om mien voutjes.’
Juffraauw zigt t ook, en mit veul muite krigt zai steveltjes weer om voutjes vot. Din begunt wurgerij overnijs, Jopke het steveltjes weer om goie voutjes. Dizze moal links om linker voutje, rechts om rechter voutje.
Din in ainmoal zegt Jopke: ‘Dit binnen mien steveltjes nait.’
Juffraauw mout zok verbieten om nait maal tegen jonkje doun te goan. Steveltjes goan oet en liggen op grond.
Din zegt Jopke: ‘Dizze steveltjes binnen nait mienent, mor van mien bruiertje, mor mien moeke wol dat k dizze aan dee.’
Juffraauw Stientje wait nait of zai nou lagen mout of grienen.
Mor … steveltjes goan weer om voutjes van Jopke.
Juffraauw vroagt aan jonkje: ‘Woar binnen dien haanskes? Dien jaske en daske woar hest dij?’ ‘Nou,’ zegt Jopke: ‘dij heb k ook veur in mien steveltjes stopt. Want mien moeke zee: Magst haanskes nait verlaizen, dou dij din mor in dien steveltjes woar dien toontjes zitten, din jaske en daske ook mor in steveltjes.’
Dou begunde aal weer van veur òf aan.
Of Jopke en juffraauw wel thoes kommen binnen dij dag, dat staait nait in dit verhoaltje.
