Soms begriep je der niks van
As kind snap je alles nait, mor je denkt der wel over noa.
Mor sommege dingen goa je ook loater nait begriepen.
Neem nou vrouger toun wie op boerderij woonden, nait dat mien pa boer was, joawel petroleumboer, en op boerderij haar e roemte zat veur zien opslag en zukswat.
Twijmoal in t joar kwam n man an de deure, klain, krom, gebogen, met herenfietse met pakkiesdroager an de veurkaant woar hai grode kovvers op vervoerde. Ook haar e nog wat jutetazzen an t stuur.
Ask mie nait vergis haitte dai man ‘Ide’, t was aigenliek n marskroamer, een negotiekerel dai van alles en nog wat te koop haar.
Van schuddeldouken tot kampferbalen, bozzels en kammen en nog veul meer.
Ik wait ook nog dat e rek haar, op zo’n kartonnegie.
Mor wat hai nait haar wazzen vlaigenvangers, een rond deuzie woar je t blauwe doppie òf doun konnen en doaronder zat n rood droadje dai je met n punaise in ain van de baalken van t plevon drukken konnen en dan trok je t ronde deuzie noar beneden en ontston der laange strook met bakkege stroop woar de muggen en neefies an vast kleven.
Mor dan komt t, as mien moe zummers vruig: “Hest ook vlaigenvangers?” zee Ide promt: “Nee mevrouw”. Mor as e swinters laangs kwam en mien moe vruig: “Hest ook moddebalen?” Antwoorde Ide: “Nee mevrouw, wel vlaigenvaangers.”
En dat is elk joar zo bleven, ook al zee mien moe most zummers vlaignvangers hebben en swinters moddebalen.
Mor of e dat nou nait begreep, wie zallen t noeit waiten.
En as kind snap je der heulemoal niks van.
Joaren loater kommen wie in Stad te wonen.
Midden in de zummer op n snikhaite dag komt der n man an de deure, kört ronde gedrongen kerel, met n ronde kop dij altied rood was.
Hai pruit gain Grunnings mor t was net zukswat as bie t radioprogrammoa woar mien pa altied noar lusterde ‘Klain Rieksie oet Drente’.
“Mevrouw Kupers mot je ook törf hebben?”
As kind dink je dan toch, dat is weer zo ain dai altied in verkeerde tied komt.
Wel komt der nou op snikhaite dag om törf te verkopen.
Doar snap je toch niks van.
Mien moe bestelde törf en dan kwam t mannegie brengen in de haarfst. In grode jutezakken sjouwde mannegie alles de kelder in. Dat was aal trap òf en weer op, t zwait luip hom dan in stroaltjes van t heuft òf en t was net of e bie elke zak n roder heufd kreeg.
In de kelder wer alles netjes opstoapeld.
Wie konnen de winter an.
En elke zummer kwam t mannegie weer laangs, altied op n haite dag.
Mor begriepen, nee dat kon je t as kind nait.
