Sloot

“Evert”, gilpt Gezinoa, “help mie toch.”
Zai kikt net boven slootswale oet. Brugje veur ons hoes woar zai al 32 joar overkommen is het zai mist, en is mit plof in sloot reden. Ik loop zo haard ik ken noar heur tou.
“Wat wolst nou den onder in t sloot”, vroag ik.
“Kerel stoa doar nait te zoesen”, belkt ze, “help mie mor laiver in de bainen, straks zain ze mie nog”.
“Zai hebben die al zain, haile buurt stait mit kezien om haals”, zeg ik.
As zai weer op kaante stait vroag ik, “hest die ook zeer doan.”
“Joa, en ook gain beetje, k haar wel dood wezen kend.”
“Mok moar gaauw dast onder dak komst en hemmel die, zugst d’r oet as n diekschoap”, zeg ik.
Dat dut zai. Ik goa mit puthoake hen en hoal plof weer tot sloot oet. Nog n geluk dat der nait veul wotter in t sloot stait. Mor n wurgerij is t aal.
“Hou is t”, zeg ik, as ik weer in hoes kom.
“Alles dut mie zeer ik ken wel wat broken hebben”, jammert ze.
“Ook wel nait”, perbaier ik heur gerust te stellen. Dat is eulie op t vuur.
“Doe hest t ook nooit wat in de reken as ik wat heb”, reerd ze.
“Ik heb t hailveul in de reken as ‘t doe wat hest”, zeg ik, “moar aal zeer is nog nait broken”. Gelukkig kalmeerd ze weer wat.
“Hou is t mit plof oflopen”, wil ze waiten.
“Ik bin baange dat t oflopen is mit plof, hai het wotter binnen kregen, en dat is slecht veur zien ingewanden”, leg ik oet. Vanmiddag zel ik plofmoaker wel even bellen, of hai hom ophoalen ken, dij mot mor zain of hai nog weer op te lappen is.