Slikwinkeltje

As je al wat older worren,
Denk je geern ais aan joen jeugd.
En din is der toch nog hail wat
Dat joe nog zo dulek heugt.
As ik mit dij jeugdherinnerns
Nog ais weer in Sibboern kom
Denk ik voak mit veul plezaaier
Aan een slikwinkeltje weerom.
‘k Zai vrouw Sliem nog achter teunbaank
Altied monter, altied blied.
Zai haar veur heur klaine klanten
Elke dag weer ále tied.
Och wat kóstte dou dat slikspul,
‘t Was destieds ja hoast vergees.
Veur áín sìnt, een koperlap dus,
Kreeg je twij gelukstoffees.
Priezen kon je d’r ook mit winnen,
Spanning zat ter altied in.
As je din nóg een toffee wonnen
Was dat destieds lang nait min.
Soms din ging je sìnt nog dailen,
‘n Haalfke dat en ‘n haalfke dit.
Om een goie keus te moaken
Minsen, dat vuil lang nait mit.
Neem zuitholt, wat was dát lekker,
Veur een sìnt een haile stoal.
Haar je twij sìnt te versnuien,
Din was dat gewoon ‘n kaptoal!
‘s Wonsdoags, mainstied tegen middag,
Kreeg ik steevast altied ‘n sìnt,
Keurmeester, dij swienen keurde,
Het ons joarenlaank verwind.
Soms din wachtte hai mit opzet,
Groot was din ons stil verdrait.
Echt in spanning bleven wie wachten,
Want d’r om vroagen mog ja nait.
Mor op ‘n duur, as ‘t aal te stoer wör,
Pakte hai porremenee,
En as hai ons sìnt din toustak
Zeden wie zeker nait van nee.
Op een run din noar vrouw Sliem tou.
Klompen vlógen ons achternoa.
“Twij gelukstoffees!” was bosschop
En ons sìnt verdween in loa.
‘k Leuf, vrouw Sliem dee ze in ‘n komke,
‘t Was heur “brandkast” in dij tied.
Riek kon zai der nait bie worren,
Wel was z’hail wat uren kwiet.
Veur vrouw Sliem was het gain riekdom.
Mor as ik ‘t nou zo bekiek
Het ze óns ‘n bult bliedschop geven,
Wie as kinder… wie wazzen riek!