Singelier
Zundagnommerdag op Noordpolderziel. n Vraauw zit op t bankje bie t Wad. Zichtboar in gedachten, k steur heur nait.
Pas as ze opstaait, zeg k: ‘t Wad is aaltied weer mooi, hè?’
Ze zegt: ‘Mien man is hier verstreud, dat wol e zulf, en nou bin k hier veur t eerst allain. t Mos en zol vandoag wezen. Mor kin ik joe nait?’ t Bliekt, dat wie veul zulfde mìnsen kennen. Wie kriegen n dikke proat. As ze weglopt, bedankt ze mie. Vraauwlu, baaident op zuik. d’Ain noar roemte van t Wad, d’aander noar herinnerns aan heur man.