Sierappels

De Tritonloane, ònverhaard pad vol mit koelen. In Wedderveer takt t òf van d’Hoofdweg, lopt honnerden meters liek deur t akkerlaand. Eerpels, sukkerbaiten of sniedmais tot horezon tou. Stoiternd beriekst noa n zetje n wit huuske. n Aailand midden in boerenlaand. Doar wonen Willem en Ariadne. Zie hebben der n parredieske van moakt, omraand mit bomen. Dij mouten t rondwaaiende landbaauwgif tegenholden dat op d’akkers spoten wordt. Willem het al Parkinson, mor kinst vanzulf nooit bewiezen dat t deur landbaauwgif òfgeven werd.
Willem is kunstschilder, Ariadne wait alens over netuurkoeraaierwiezen. Zie moakt uut netuurprodukten zaipe en broesbollen veur in bad. Op d’oevers van de Westerwoldse Aa plokt zie moorspirea en trekt doar uut heur legendoarische mede, hunnegwien. En zie leest wat over hou elektreseteit inwaarkt op plantengrui. Hou saptiele elektreseteitspulsen uut locht de boom in laiden. Woardeur planten beter gruien goan. Dus in heur moustoen stoan stokjes in de grond omwikkeld mit koperdroad. n Eksperement.
t Reseltoat wordt verbluvvend. Kört bie zuk ain stokje loopt n sierappelpit pielsnel uut. Dij vuilt zok lekker doar, schait omhoog tot reuzen plant tou. Kroepend en knispernd woukert hai verder laangs de grond. As hai d’haile toen vuld het klimt hai over t hek, strekt zien aarms uut t grasveld in. In t end levert hai 23 kolossoale sierappels òf. Dij vinden zie alderwegens op heur aarf weerom.
t Wordt dus sierappelsoep, sierappelproeksel, sierappelseloade, sierappelspaghetti. Ariadne kleuft de schil, kookt vruchtvlaais, dreugt de pitten. Mor t is gek dat elke mörgen dat schoaltje dreugende sierappelpitten ledeg is. Zie wait doch wis dat zie de pitten doar in doan het. Zie begriept t nait. Totdat zie ain sierappelpit es goud bekiekt. n Ovoalen griesgruine pit. Twij licht opbollende doppen dij mit n noad an nkander zitten. Mor zie zugt nog wat: twij mineskule droadjes haangen uut de noad. Of nee, gain droadjes. t Lieken wol twij baintjes. Zie zet de pit recht op dij baintjes. En inderdoad, hai blieft stoan. As zie even nait kiekt staait de pit al aargens aans op de toavel. En den zugt zie hom lopen. Schuuns veurover haangend runt hai op zien baintjes vot. Loat zok van de toavel vallen, krabelt in t ìnde en runt verder over de vlouer.
Runnende sierappelpitten. Noe zie t wait zugt zie dij alderwegens. Op de tegels, op t pad, tusken te gras. t Wimmelt der van. Zie vindt t wol spannend. Zuk ain reseltoat van heur eksperement. Mor intussen gaait t seizoen veurbie. Ariadne veralteraaiert as zie de boer van t angrinzende laand zugt. Mit ain hoagels vertrokken kop lopt dij te floeken en te ragen. Sierappelplanten hebben zien oogst eerpels, sniedmais, baiten bedorven. Aalderwegens maank zien gewas gruien dij sierappelplanten. En honnerden, nee doezenden sierappels leggen op zien akkers te riepen. Doar het hai niks an, dij brengen niks op. Argwoanend vroagt hai of zie der meer van wait.
Ariadne verblaikt mor zie holt heur muive tou. Zie holt scholders op. En as de boer vot is stelt zie vaast dat de pitten van heur elektrische sierappelplant nait enkeld runnen kinnen, mor ok bestand binnen tegen landbaauwgif. Ondanks al dat spoiten op dij akkers binnen dij uutlopen en zond òpgruid. En gruien dij nog verder hìn. Dij kriegen gain Parkinson.