Schweitzerhof

De autobus har ons noar t kefee “Schweitzerhof” in Oostenriek brocht om doar op t terras te goan kovvie-drinken en mit gebak netuurluk.

Houveul joaren dat t leden is dat wie doar waren wait ik nait meer. Wat ik wel wait is dat der op n gegeven moment n Nederlandse autobus stopte dij ook gingen kovviedrinken. En tussen dij vekansiegangers zag ik opains Bram lopen. Bram kon ik van vrouger toun e Rooie nuimt wer omreden dat e rood hoar har. Hai woonde bie ons in de stroade en was ongeveer net zo old as ik. Joaren leden is Bram verhuusd en ik har hom nog nooit weerzain.

Zai zeggen wel ais dat touval nait bestaait, mor t was toch wel singelier dat aine dij ik misschien wel viefteg joar nait zain har nou tegen kwam op n terras in Oostenriek. Nou ie waiten misschien hou of dat gait mit aine dij je zo laank nait zain hebben: “Moi, hou is t mit die, dat is laank leden” en zukse proat. Mor Bram mos t kefee in om te kovviedrinken en zee, toun e noar binnen ging: “Misschien zain we mekoar straks nog wel even weer.”
“Dat is mien vraauw”, ruip e nog en wees noar n klaain vraauwgie mit swaart hoar.
Zie paasde wel bie hom, want hai was ook nait groot en ook nooit west.

“Wel was dat?” vruig mien vraauw, “kinst doe dij”.
Mien vraauw verboast zich der aaltied over dat ik zo veul minsen kin, mor datmoal in Oostenriek was ze wel hail slim verboast.
“Dat is Bram”, zee ik.
“Ik kin gain Bram”, zee ze.
“Kin kloppen”, zee ik, “Bram is uut mien jonge joaren en toun was t doe nog nait in beeld”.
Toun ik heur dat zo vertelde dwoalden mien gedachten of noar vrouger en noar Bram en zien ollu, want dij hebben wat mit Bram beleefd.

Bram of Rooie zoas wie ook wel tegen hom zeden was n jong dij naargens bange veur was en alles dee wat nait mog en dat van kwoajongeswaark tot aarger ging, tot veul verdraait van zien ollu.
Wat hebben dij minsen voak plietsie aan deure had.

Bellegie drukken was nog doar aan tou, mor roetje tikken was bie hom ook roetje tikken, wat het Bram n roeten kepot moakt.
Schilder har der dagwaark aan om ze weer te moaken. Lopen doar har e ook n hekel aan, en de eerste de beste fietse dij e tegenkwam nam e gewoon mit.
Stelen nuimden ze dat toun ook al. Bie winterdag as der ies op daip lag was Bram d’eerste dij der op luip mor hij was ook d’eerste dij der deurzakte, dat was din zien aigen schuld.
As bie van der Veen d’appels riep waren zat Bram al in de boom om ze te plukken. Dat van der Veen hom noakwam mit zien Duutse herder doar har Bram gain boodschap aan en hij was ook nait baange veur dij herder, Bram was naargens baange veur.

En zo waren der veul meer dingen woar e gain boodschap aan har. Hij rookte zien eerste sigret al toun e nog mor n joar of twaalm was. En t was zeker nait zien leste sigret. As der doudestieds al drugs west haren, har e dij ook vast gebruukt, want zo was Bram wel.
En hou aan de sìnten kwam veur sigretten, ik denk wel dat ik dat wait.

Op school het e Grietje de Vries dij veur hom in de baanke zat heur mooie hoarvlechtte ófknipt. Dat was n drama. Ollu van Grietje kwoad meester kwoad en Bram mos beterschap beloven.
Mor n week of wat noa tied was t weer roak. Hij stopte Sientje Maaier, dij ook mooie vlechten har, heur vlechtte in d’inktpot. En toun Mulder zien schoapen in n laange riege bie oons deur de stroade luipen omdat Bram t hek openzet haar toun was de moat vol.

Plietsie kwam d’r weer aan te pas en Bram mos van school en vertrok veur n poossie noar n soort van opvoedingsgesticht. Mor Bram kwam wel weer. Hij was toun wel wat older worden en wie dochten ook misschien wat rustiger, mor nee, hij vrat nog deurlopend van alles uut tot verdrait van zien ollu.

Zien leste stunt, tenminste wat ik wait, want noa dij tied heb ik hom nait weer zain, was toun e veur de zoveulste keer n auto stolen har en doarmit de bloumpaarken mit de mooie gele bluiende narsissen in t gemainteplantsoen hailmoal verinneweerd het. En nait allent de gele narsissen ook de auto was verinneweerd want dij kwam op kop tegen n boom tot stilstand. Bram har de kop kepot en nou ook wuir e weer deur plietsie mitnomen en weg was Bram.

Woar e bleven was, is mie nooit verteld en as ik mien ollu d’r om vruig kreeg k ook gain antwoord. Joa, hij zol bie n oompie en taande wonen aargens in Holland mor verder kwam t nait. Ook zien ollu binnen loater verhuusd. Zeker Bram achternoa of zie binnen van schoamte verhuisd, ik wait t nait.

En doudestieds n joar of wat leden op dat terras van kefee “Schweitzerhof'” in Oostenriek kwam ik Bram, dij k al meer as viefteg joar nait zain har, dus zo mor opains tegen.
Ik har hom nog van alles vroagen wilt, mor ons gezelschap mos verder en dat speet mie.

En nou, nou kin k Bram niks meer vroagen, want ik heb net n dag of wat leden in kraande lezen dat e uut tied komen is.
Slim old is e nait worden en zoas in d’advertensie ston was e een “fijne pappa en een liefhebbende man”, mor de leste regel trof mie nog t maist d’r ston noamenluk “Bram hield van gele bloemen”.

“Zeker gele narsissen”, docht ik haardop en ik docht aan t gemainteplantsoen, doudestieds.
“Hou gele narsissen?”, vruig mien vraauw.
“O, niks”, zee ik, “Bram is dood”.
“Bram? Welke Bram, kin ik dij din?”.
“Nee”, zee ik, “dij kinst doe nait”.