Schounen

Lest n moal bennen Zwoantje en ik weer s aan t winkelen west.
Nou doun wie dat nait te voak, mor t was Zwoantje lukt om mie mit te kriegen.
Want ik mout joe eerlieks zeggen lu, dat gengelen bie aal dij winkels laangs is nait mien allergrootste laifhebberij.
Der bennen soms dingen, joa, ik kom der eerlieks veur oet, dij k laiver dou.
Mor goud, volgens Zwoantje mos ik nije schounen hebben en t was nou oprumen en ja, din mout je der bie wezen zee ze.

En zodounde stonden wie veur d eerste de beste schounenwinkel dij wie tegenkwamen op Knoal. Zwoantje wol der vot in, mor ik huil heur tegen. “Dat most nait doun maaid”, zee ik, “boeten in de bakken mout je kieken, in dij winkels doar hebben ze allènt mor de duurdere soorten. Wat boeten staait, dat bennen de lokkertjes, doar kin je geld verdainen”. Ze keek mie aan of k nait goud wies was.
“Wat ben ik toch aan n onnuur grainderge kerel hangen bleven” zee ze mit baide handen in zied.”Woar gait t nou om, das doe n poar schiere schounen krigst, of dast weer veur n schonte de boudel regelen wilst”.
“As t immers ken, groag n combinoatie van dij baident”, zee ik.

Mor t holp mie niks, ze rommelde veur de vörm even deur dij bakken hìn en ze zee: “Dit is rommel, gain wonder dat dat zo goudkoop is” en ze reet mie mit de winkel in.
Nou lu, nou kin mie t nait zoveul schelen, as nije schounen mie n beetje schier zitten din vin k t al gauw goud, mor ik muik Zwoantje wies, dat t mie wel degelk wat oetmuik. As ze weer n poar veur mie oetzöcht haar, den keek ik even mit n gloepstreek noar de pries en as dij mie aanston zee k: Oh, dizzen vin k nog nait zo maal”. Waren ze mie te duur, den zee k gaauw: “Oh, hier ben k vot nog nait zo wild van”. En zo lukde het binnen n ketaaier n poar schounen te vinden, dij Zwoantje aanstonden en dij ik nait te duur von.

En dou kwam t . “Nou we hier toch binnen kin k ook nog wel even kieken noar n poar sandoalen, veur de vekaanzie mout k ja toch nog gounend hebben”.
Ik haar t waiten kind. Ik was der in tuind. Nou kon k de rest van de middag sandoalen bekieken. Want Zwoantje luu, t is n best wicht doar nait van, mor ze kin veur zoch zulf nait besloeten hè.
En doarom het ze ook groag dat ik mit heur mit goa.

De toakverdailen is den als volgt. Zai vlogt bie de rekken langs, rit alles wat der n beetje op liekt oet de deuzen en dut t aapmoal aan en kiekt den noar mie wat of ik der van vin. Nou heb ik doar vanzulf gain spier oordail over, mor k heb al wel vernomen dat ik dat nait zeggen mout, want din blift ze aan t zuiken. k Kin ook nait zeggen, dat k alles even mooi vin, want doar schut ze ook ja niks mit op. Het kom dus aan op teneelspeulen. As ik denk, dat ze n poar goudkopen aanhèt, k kin der nou ja nait even stiekum inkieken, den zeg ik inains: “Goh, dij vin k hailemoal nait gek hur, dij pazen ja overal bie en ook ja zo’n mooie neutroale kleur”….en meer van dij vrauwluuflaauwekul en bie d aanderen: “Ach gat nee, dij lieken ja veuls te klonterg of eh…nait doun, dat is n haile slappe constructie”, want doar hèt ze ja toch gain verstand van.

Nou mouten ie nait leuven dat ze onmiddelk dut wat of ik zeg, mor ik krieg wel kloar dat de stoapel woar ze oet kaizen mout n stòk klainer wordt en dat is n haile winst, dat kin ik joe verzekeren. Nou was t geval, dat t eerste poar, woar ik joa tegen zee, heur aigenlieks ook wel aan ston, mor dou gebeurde der wat geks, misschien begriepen ie t wel, ik nait. n Haalf uur eerder haar ze tegen mie zegt, dat ik nait allènt op de pries letten mos bie mien schounen. Staarker nog, t ging der bloots om zee ze, dat k goie schounen kreeg, dij mie ook nog goud zaten. Pries was din nait belangriek. Mor dou ze heur goudkeurde sandoale van de vout reet, dou keek ze der in en dou zee ze: “94 euro en dat veur n poar sandoalen? Dat trekt mie ja tou tonen oet. Nee, dat kin mie ja begroten, dat dou k nait hur”. Nou joa, zo gingen wie dus toch mor d aine winkel oet en de aander in en overal mor pazen en pazen.
Ik wur der op t leest grammieterg bie. “As t dij toch nait mooi vinst, woarom most ze den pazen. Pak ze din nait”.
En Zwoantje snauwde weerom, dat kerels doar niks van begrepen en dat je ze eerst wel pazen mozzen, veurdat je zain konden of ze wel mooi waren en zo zaten wie noa n zetje mekoar franterg aan te kieken en kregen wie der recht n beetje hikhakkerij om, gain roezie hur, dat hebben wie ja nooit.

En zo waren wie d haile middag op stap, noa de schounenwinkels in Stadsknoal wol ze ook nog in Muzzelknoal kieken en dou zulfs op Troapel en dou t vief uur was dou haar ze nog niks.
Onderwegens noar hoes wur der nait veul proat, mor dou wie s oavends in hoes veur de televizie zaten dou geef ik joe te roaden wat ze dou zee. Ze zee: “Dij eersten hè, dij van 94 euro ja, ik leuf dat ik mie dij moandag toch mor ophoal”.
Ik ruierde zo haard in mien koffie, dat t lepeltje omboog.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf