Schounen

Mien Pa was nogal nuchter van oard, moar sums in mien ogen wel ains wat te veul.
Op zekere dag was ik mit hom Stad in want hai mos n poar nije schounen hebben. Hai haar aaltied dezulfde schounen, uutlopers, swaart mit veters en kocht ze mainsten bie Van Haren in Heerestroat en doarhén wazzen wie ook nou weer op weg.

In winkel kwam votdoadelk n juvver vroagen wat hai wol en mien Pa zee: “zuksen as ik nou ook an heb, mor dan nij vanzulf.”
Zo as aaltied was Pa in mor n poar menuten kloar, hai laip wat in zoak rond en zee: “dizzen binnen goud, dij neem ik mor, ik hol ze ook mor an, ken ik ze direct inlopen.”
Juvver zee: “zol ik dij olle schounen den mor in deuze inpakken?”
“Joa”, zee Pa, “as joe dat groag willen, dan maggen ie dat wel doun van mie.”
Bie kassa betoalde hai de nije schounen en zee: “nou tot volgende keer dan moar weer hé.” en laip liekoet de winkel oet en ik der achteran vanzulf.
“Ho, ho”, zee juvver bie kassa, “ie vergeten joen olle schounen, meneer.”
“Nee”, zee Pa, “dij heb ik ja nait meer neudeg, ik heb nou ja mien nije schounen an.”
“Ja”, zee juvver, “moar woarom mos ik ze den inpakken?”
“Ik wait nait”, zee Pa, “dat wollen joe toch zulf en van mie mag dat best al was t veur mie hailendaal nait neudeg.”

Dou wie boeten wazzen zee Pa: “kiek zo gaait het mainstens, ze vroagen joe wel ains wat, moar verwachten aaltied wat aans te heuren dan wat ik der op zeg. As ik weer nije schounen neudeg bin, is der weer ain aander juvver en dij vroagt wis en zeker ook weer of ze de olle schounen inpakken mout en kriegt den van mie ook weer het zulfde antwoord; lukt ieder keer weer mien jong.”
Wie haren grode schik en nog joaren laank was dit verhoal de klapper op verjoardaogen en bruloften en zo.