Scheepskat

Soms krigst op t nijs ook nog wel ais wat aans te zain as oorlog en aander ellìnde. Nijs, woarst nait mit kromme tonen en veuls te voak mit gevoulens van weerzin noar zitst te kieken.
Ik vond t woensdag, ook as nait-bootjevoarder n prachteg gezicht aal dij olde brikken, brakken en schouners t Amsterdamse IJ te zain binnenzaailen. t Leek mie wel n toezeboudel en k zee mit daip respect veur stuurmanskunsten van lutje en grote kapteins:
‘Dat t aal goud gaait.’
‘Dat t aal goud gaait mit dij katte van ons,’ antwoordde Arineke op t zulfde mement en wees noar open koamerdeur, woarachter Coco-kat as n echte scheepskat in t want noar t hoogste punt van de mast klommen was. t Was n komisch gezicht, dij baaide kraaloogies boven de deur oet te zain.

Even kwam de gedachte bie mie boven, dat zai t op onze ondernemende hoesspin Simon, dij zok tussen t plavvon en steunbaalk n aigen (vang)netwaark baauwd het, veurzain haar.
Dat Meiske onderaan de mast op t dek zitten bleef en nait noar moekes veurbeeld ook in de poale klommen was, vonden wie nait biezunder. Meiske het noamelk nait de genen van Coco mitkregen. Zai holdt t platte van voutjes laiver op de grond.
Wie zain t doaglieks as baaide katten in kattenren zitten. Onder de grote esdoorn zoemt t van smörgens vroug tot soavends loat, as ook nog fladdermoeskes oetvlaigen, van leven. Onze katten hebben t aal in de goaten en der huift zok mor n spin te bewegen of n verdwoalde vlinder of mugge deur t goas te woagen, den wordt de jacht votdoadelk opend. t Iest ons soms tou, hou Coco zok regelmoateg mit noageltjes in t iezern hekwaark tot aan t dak woagt. Veur Meiske huiven wie dij angst nait te hebben.
Lestent heb k ais lezen, datter lu binnen, dij heur binnenkat vernuvern mouten mit spesioale kattenspelletjes op de televizie. Pergramma’s woar veul bewegen in veurkomt en dij t jachtinstinct van katten prikkeln mouten.
t Leek mie oardeg vèr zöcht, mor dat komt weschienlek ook omdat wie twij katten hebben. Dij hebben boeten t boetenleven ook mekoar nog. Zeker twij moal per dag, mor voak nog voaker binnen der mementen, dat ain van baaident t maal vel omkrigt en den joagen zai as wildebaisten achter nander aan. Den kist die beter mor baargen.
Nog even terogge noar de woensdagoavend van ‘Sail Amsterdam’, mor den veul loater. Wiezers lopen op t ìnde, as der inains n voulboare ruiern in koamer ontstaait. Woar t votkomt, k heb gain idee. Woar n poar tellen leden alles nog in daipe rust was, zai k dat Coco inains mit grote ogen in t ronde kikt en kroakgeluden onder toavel geven aan, dat ook Meiske in heur pepieren puut in bewegen kommen is. Reden van dizze stille kommootsie lopt mie op t zulfde mement hoast over tonen. k Herken hom in ain oogopslag. t Is onze Simon, mor tougelieks springen ook twij katten in t ìnde. Dit keer is Simon gain joager, mor prooi en woar Coco n uur of vare eerder zunder rezeltoat in hoanebaalken klommen is, krigt zai nou n twijde kans.
‘k Heb nooit waiten, dat spinnen zo haard lopen konden,’ registraaiern mien hazzens, as Simon over t klaaid giert om vervolgens in t onzichtboare duuster onder baank te verdwienen.
Ain achtpoter tegen twij vaarpoters zol aiglieks oetdraaien mouten op n overwinnen veur de lesten. Twije tegen aine?
Klopt aiglieks nait, omdat Meiske meer veur spek en bonen mitdut. Zai bekikt spinnenjacht van n òfstand en let heur mouder t waark doun. k Vroag mie wel ais òf of Meiske gain arachnofobie, spinnenangst het. Alles bienander is dat ook de reden, dat Simon, n joekel van n spin, noa twij runs over t klaaid baaide katten, mor ook mie, in grote verwarren achterlet. Of e zien bovenhoes opzöcht het of n aander verstopplekje vonden het, vertelt dit verhoal dus nait.
t Ainegste wat dit verhoal wel dudelk moakt is de vroag wel van ons baaide katten de echte scheepskat is.