Run veur dien leven …
Baang en onzeker kiekt e aalgedureg om hom tou,
wìnsteg noar aal dij e nou vervluikt.
Stoarende ogen, kieken noar hom vol mit hoat,
Allinneg, terwiel e noar n oetweg zuikt …
Zenen binnen hom boas, wat het e misdoan,
verloren vertraauwen, hai wait hom gain road …
Bont en blaauw tot op zien ziel,
Vol ongeloof, verroaden deur n olle kameroad.
Verlangend noar n vaaileg stee,
zet e t onverdachts op n lopen …
Vluchtend noar n toukomst,
kin e allinneg mor hopen
Mizzelk van zenen, bèlt e vertwieveld aan,
dankboar dat e dizze dag overleefd het …
Verboasd is e as zien moe ien deur zegt,
‘Biet mor van die òf’ en leutje vent weer boeten deur zet!
