Rugklacht ien vrougmiddelaiwse Heliandstijl
(aan mien fysiotherapeut)
Zeuventeg winters liggen ien wereld achter mie,
mor janneg waas’k nog, dou’k weer joareg waas.
Zeuventeg winters wizzelnd as ainspaanjer deurbrocht
of mit baank- en bèrgenoten, dij as gezel bie mie verbleven.
Ien kracht van jeugd kiend noch kraai verwekt,
zunder aarfgenoam bin ik oet aigen keur,
zunder noageslacht. Nou bin’k veur zuks te old,
leeftied ontnam mie liggoamskracht.
Mien zicht verzwakt, zwoar bennen mien leden,
mien vlaais vervaalt, t vel wordt lèlk,
t liggoam verlept, t lief verfommeld.
Haile aankiek is wat aans worden,
levenskracht let mie ien steek. Zo laang aal bin ik hier,
wibbernd op dizze wereld. En wrachteg, t is goud,
mor beter waas t, as rug mie nait zo bemiedern zol.
