Rondje Bodensee

Begun zesteger joaren van de veurege aiw, tiedens t Schǖtzenfest in Metjendorf, kregen Henk
en ik t plan om vattien doage op vekansie te goan. Hai zol de proviand regeln en ik n auto…
Dat was rap rond! Dou k mit Be en Kootje noar de TT-nacht in Azzen ging, kwam de vroag van
mie of ik van d’jongs aine huren kon. Gain probleem: ‘Kinst de Ford wel mitnemen veur hon-
derd gulden!’
t Klonk mie as meziek in d’oren! n Roeme 6- of 8- cilinder mit n mooie ronde kont! In de kleur zo as Henri Ford ze oetgaf… zwaart! t Verhoal over Ford ging dou, dat je ale kleuren kriegen konden, as t mor zwaart was!
n Prachtege tied! Men keek lang nait zo naauw as tegenswoordeg! Banden glad? Den luit je ze
covern of opsnieden! Rieden mor weer!
Dou wie t zo wied haren en ik de bolide ophuil, haar Ko n grijns op t gezichte van d’smoel tot aan d’oren.
‘Wat staaist te grijnzen?’, vroug ik.
‘Doar komst loater wel achter’, was t antwoord.
Inderdoad, hai loog nait. Noa roem honderd kilometer in Duutsland begon d’ol juvver wat zwoar te sturen.
‘k Denk, da’k n lekke baand heb’, zee k tegen mien moat en stopte. Inderdoad! Twij banden
wazzen haalf leeg! ‘Bie n Tankstelle mor voljoagen’, opperde ik. Noa n ketaar was t regelt. Hai
stuurde weer as nij. Vot mit de geit! Veur ons gain enkel probleem, dat wie aalgedureg (elke 50
-100 km) bievullen mozzen. ‘Dat was t, woarom hai zo grijnsde’, zee k. Alle vaar banden bleken der last van te hebben! Noa d’eerste nacht was mie dat goud duudelk. Eerst noar d’pompe veur de banden en den… rieden mor weer!
Bie de Bodensee in Bregenz wuir t kaantje boord. Wie wazzen mit n koabelboane de baargen op goan en gingen loater lopend trogge. Dit, omreden dat t mie t te link was mit de koabelboan. De kebine was zo groot as n roeme keuken en haar ploats veur 15 lu!
Aal mit aal n wazzen wie doardeur n oareg tiedje onderwegens. Henk wol eerst wat eten en opende de kovverbakke al om de doagelkse kost (broodje tomaat mit roombotter en sandwichspread) te smeern.
‘Eerst gaauw noar n pompe’, zee ik paniekereg. ‘Kiek ais noar de slovven! Alle vaar binnen ja sikkom leeg!’ As de weerlicht joug ik noar de eerste de beste Tankstelle en pompde de banden vol. ‘Net op tied! Nou mor n stoetje!’ En Henk opende de provisiekaaste al…
Loater in Zwitserland haren wie minder gelok. In Reutlingen wat rondreden, op zuik noar n schiere bar, dij naarns te vinden was. Op n duur beland op n kampeerterraain woaras t der goud heer ging aan de bar. Walti Plǖsz, zo zat as n zwien, nuigde ons om bie hom thoes ‘Hase zu essen!’ ‘Wat dat wel wezen mag?’, zee Henk.
‘Wat kin t verrekken, mit!’, zee ik en in de Ford tuften wie richten zien hoes. n Schier optrekje. Aanplaaisterd mit gelege kaalke. Beneden, woaras wie noar binnen kwamen, haar e n dele mit knienehokken. Trappen omhoog haren ze heur woongedailte. Zien vraauw, wakker worden van ons lawaai, muik gaauw n grode kane vol koffie. Walti stoof mit zien doene kont trappen weer noar omdele en raip even loater Henk om hom te helpen. Bleek, dat e n kniene an t slachten was (hai haar ons ja nuigd om Hase zu essen)! Om vaar uur aan de bak om Suppe zu essen! Henk zat der mit n verwrongen gezichte bie en kon sikkom gain hap eten. Hai zag aal mor dij mooie knieneogies. t Wuir riekelk loat en aanderdoags was t roem elf uur veurdat wie d’ogen opslougen. Walti was om zes uur noar zien waark (Bobstdrokker) goan en haar zien vrauw op t haarte drokt, dat hai nog òfschaid van ons nemen wol: ‘Du läßt Sie nicht gehen!’ Tegen vaar uur zol e thoeskommen. Tussentieds kregen wie van t olske n lekkere waarme hap, knieneboutjes, en docht ik opains aan de Ford. ‘Verrek, de banden’, schrok ik en stoof noar boeten. Alle vaar leeg! Gelokkeg was der op n poar honderd meter òfstand n lutje Tankstelle en doar konden ze de banden wel lappen! Tegen zes uur namen wie òfschaaid en startten n nij oaventuur.

n Poar doage loater in Stuttgart, d’auto in t centrum stald en op zuik noar n schiere gelegenhaid. Henk bleek n neuze te hebben veur klasse en zo kwam t, dat wie noa n uur zuiken de Kőnigshof in strompelden. De portier gaf aan, dat t vol was, mor Henk kreeg t kloar om mit n schiere smoes noar binnen te kommen. Wie keken ons d’ogen oet! Sjeiken mit mooie stoten… (nait letterliek vanzulfs). Echte sjeiken, mit tulbanden op kop! Internatsjenoal!
‘Nou mouten wie eerst de boas vinden, t is hier nogal priezeg’, docht Henk haardop. ‘Loat n wie mor vot goan, n pilske viefenhaalve maark!’, zee ik schieterg.
Via n ober contact mit de grode boas! Henk roemde hom in alle stoaten! En haar geliek n schiere binnenkomst. ‘Wunderbar!’, zee e mit n smile van hier tot Tokio, dou meneer zok veurstelde as Herr Kőnig.
‘Kőnigshof an der Kőnigstraße und Herr Kőnig! Wie will man es besser haben?’ d’Kerel stonk der vot in! Wie kregen zien koartje en achterop schreef e 50%! Dat huil in, dat wie veur elke verteren d’helfte van de pries betoalden. Tot daip in de mőrn keken wie ons d ogen oet! De Ford hadden wie tussentieds ophoald en veur Kőnigshof parkeerd. Dat gaf nog n spektoakel, dou wie der instapten. Twij smeressen, dij ons waggeln zagen, sommeerden ons: ‘Nicht fahren!’ ‘Nein, machen wir nicht. Wir gehen schlafen!’, en vlijden ons laankoet op de veur- en achterbaanke.
Was schienboar gain probleem. Zai gingen heur weegs en laiten ons mit rust! n Poar doage loater leverde ik de Ford in bie Kootje. ‘En.., hou ging t?’, vroug e mit n grijns.
‘Best’, zee ik en langde hom 90 gulden tou. ‘n
Tientje der òf veur t banden lappen!’ ‘Wie kwammen mit dij lekke slovven tot in Zwitserland!’, Hai trok n smoel as n schietemmer mor ging, as n echte kammeroad, akkoord mit n tientje minder.

Gelukkeg is t vandoage de dag beter steld mit de vaaileghaid, mor t oaventuur van dou haar k nait geern missen wilt!