Rommelmaart

Ènde joaren negenteg kwam bie ons de gedachte op, dat verhoezen meschain n optie wezen kon, om van aal dat waark rondom t hoes òf te kommen. n Beetje kaalmer aan leek ons schier tou.
“Den begun alvast mor om dien rommel op te roemen”, opperde moeke.
“Houzo? Zoveul is dat toch nait?” “Nou, kiek mor ais goud om die tou! Doe hest wat bie nkander zōcht in dij 25 joar, dat wie hier wonen.”

Aanderdoags heb k vot mor heur road opvolgd en bin k van boven noar beneden t haile hoes deurkommen ….. Tjonge, dat haar k nait docht! Wat n verzoameln! Woar loat ik dat, as t zowied is, dat wie hier vot goan?
Zundags derop, wazzen kinder op bezuik mit heur twij dochters.
“Op kare mietern en noar rommelmaart”, gaf mien dochter heur mainen. “Mogen wij dan ook mee opa? Wij willen ook graag wat speelgoed, knuffels en zo verkopen.” Dat muik mie enthousiast … mit mien baaide oogappeltjes n dag oet. “Dat douve!’

n Week of wat loater wuir k moand om ais wat op te schaiten. Mien dochter haar t wel had mit dij deuzen vol rommel, dij d’wichter kloar zet haren: “Wanneer bist zowied? Ze stoan mie al n zetje in d’wege!”
“Aander weekend mor den? Den mout je der wel vroug oet, want wie mouten der om n uur of zeuven al wezen!”
“Waar gaan we heen dan? Heb je al iets opgezocht?”
“Joa, van der Valk Zuudbrouk, dat is t dichtste bie.”
Zai wollen laiver wieder vot, mor ik hail pode stief: “Zuudbrouk!”

“Waar moeten wij nou zitten opa?” Noast n aanhanger vol, haar k d’auto ook oareg nuver vol staauwd en dat ontging heur nait. “Aine op veurbaanke en d’aander ken doar nog net tussen?”, zee k vroagend. k Haar zulf ook mien twievels, of dat nog meugelk was! Mor t ging gelokkeg goud. Zai wurmde zok tussen de voelnisputen en de deuzen en doar scheet t hen. “Is Zuidbroek ver weg?”, wol d’lutje achterin nog waiten.
“Nee hoor, 10 minuten rijden.” Bie de Eurohal was t oareg rusteg … n Stok of zeuven handeloaren veur mie. “Nait te roem vandoage?’ wol k waiten van de man, woaras ik t stoageld aan betoalen mos.
“Komt nog wel”, zee e. En hai kon t ja waiten!
Mit t haile spul konden wie zo de hal in tufken. “Woar mag ik stoan?”, was mien vroag aan n mitwaarker.
“Moakt nait oet, zuik joa mor n mooi stee op.
Roemte zat!”

Inderdoad, de haile hal was nog bienoa beschikboar. “Opa denkt niet, dat we veel zullen verkopen, te weinig standhouders”, opperde ik aan mien klaaindochters. Tegen half negen haren wie d’boudel kompleet oetstald en ik mout zeggen, da’k dat redelk mooi doan haar. Alles was goud zichtboar en alles was priesd. Kinder nog n poar aanwiezens geven over de menaaier, hou of ze heur woar aanpriezen mozzen en zukswat en de kopers konden kommen. Dat duurde nait laank.

“Wat wilst doar geern veur beuren?”, vroug d’eerste klant en hai wees op de deuze autobloaden.
“Hail geern n beste prane geld! Mor om dastoe t bist gefst mie mor 60 gulden.”
“Doe waist ook wel wat ofst beuren wilst. Vatteg!” “Hest der al even inkeken den? Der binnen bloaden bie oet de joaren viefteg!” “Vievenvatteg den!’
“En dat Solex-blikje?”
“Dat is n haile olle! Vroagen ze vatteg gulden veur”, plaasde ik. “Kist hom mitnemen veur twinteg. En deuze bloaden der bie, den gefst 75.” “Ik kom dammet wel weer, hol t nog mor even vast.” n Ketaaier loater was e der inderdoad weer en langde mie 75,- tou!
“Dat was wel veel geld toch?”, wol de oldste klaaindochter waiten. “Ja, maar hij had het er graag voor over hè?”
“En ik heb die grote beer, die oma gemaakt heeft ook al verkocht,” vertelde d’lutjeste: “voor 6 gulden! Is dat genoeg opa?”
“Ja hoor, leuk prijsje.”

t Was haalf tiene. Der was al wel wat reuring, wat t pebliek betreft, mor de hal bleef wieders oareg leeg. Inmiddels wazzen der twij kooplu trogge kommen en mien autobloaden en Solex-blikje haar k verkocht. Dou k in t rondte keek, zag k al meer lege plekken. Veur de wizzeghaid even tellen … Deksels, al veur roem twijhonderd gulden kwiet! “k Heb al n schiere stuver beurd”, zee k tegen buurman.
“Joa, ik ook. Ben al meer as d’helfte kwiet en t pebliek mout nog kommen.”
“Haar k nait op rekend! t Is ja net n bos zunder bomen.”
“Joa, t schient overal rommelmaart te wezen. Mor ik bin al tevreden.”
“Mogen wij wel even met de rolstoel spelen opa?”
“Joa heur, roemte zat. Goat joen gang!” Asof ze op t circuit in Zandvoort wazzen, zo stoven ze deur de hal! Lutjeste in d’stoule en d’oldste der achter. Gain mensk, dij last van heur haar.

“Moi Tammo!”, raip k, dou k n olle klant van mie lopen zag.
“Ik zai t nait! Zet dij pedde mor eerst ais van de kop!”
“Och laive tied! Bistoe dat? Bist al zowied zakt, dast hier nou stoan moust?” Hai kwam oet Muntendam en ik ging aal moandoagen bie hom langs veur n advertensie. Zowel hai as zien vraauw zaten nait lekker in heur hoed. Hai was opgeven, vertelde hai mie. Prostaatkanker mit oetzaaiens.

“Meneer Mooi!”, heurde ik n vraauw roupen:
“Meneer Mooi!” k Haar d’pedde van Derk Bosscher weer op kop en dou k overzied keek zee ze: “Ja, U! Meneer.
Mooi! Wat kost dit beeldje?”
“Veur joe 7 gulden.”
“Wat zegt U?”
“Zeven gulden mevrouw enne … dat wat op mijn pet staat, betekent geen mooi, maar MOI! En dat betekent ‘goedendag’, ‘tot ziens’, ‘hoe gaat ie’ en nog veel meer!”
“Ik geef vijf”, was heur ofpingelproatje.
“Geluk mevrouw en veel plezier der mee.”
“n Schier beeldje hè?”
“Wat zegt U?”
“n Prachtig beeldje.”
“Ja, enig!”
“Ben je nait aan bekocht, ducht mie.”
“Wat zegt U?”
“Dat je een mooie koop hebt gedaan. Moi!” “Ja, ook mooi.” En doar huppelde zai hin. Of ze t begrepen het? k Wait t nait. Muik mie ook niks oet … Soam haren mien twij klaaindochters en ik n buutse vol geld en wazzen wie n bult rommel kwiet! Doar ging t om.