Roddels …

“Doe magst dien vraauw wel ains beter in de goaten hollen”, zee n buurman tegen mien pa in het veurleste joar van twijde wereldoorlog.
“Hou zo dat den?”, vroug mien pa.
“Ik heb heur vanmiddag op Zuderdaip smoezen zain mit n Duutse soldoat en ze haren baide nogal wat plezaaier zo te zain. Ze haren mekoar zo te zain ook nait veur t eerst ontmout, doar leek t nait op.”
“Nou”, zee pa, “ik zol heur wel ains vroagen wat dat den west het, moar t zal wel wat mit valen dink ik zo, want mien vraauw proat nait zomoar mit vrumden en zeker nait mit Duutsers, doar leuf ik hailendoal niks van.”

Dou mien moe loater dij middag weer thoes kwam vruig pa heur vanzulfs wat of der woar was van wat hai van buurman heurd haar.
Nou, dat was gaauw verteld:
“Ik trof op Zuderdaip ain van mien vrougere collega’s van firma Falke, tricotagebedrief an Emmasingel”.

Doar haar moe as machinebraaister 10 joar waarkt tot an heur trauwen. Falke was van oorsprong n Duutser, loater naturaliseerd tot Nederlander en haar ook altied n poar Duutsers in dainst.
De vrougere collega van moe was bie begun van de oorlog deur de Duutse Militaire Dainst oproupen en mos nou zien ‘voaderlandse plicht’ doun in Stad woar hij zo bekend mit was en laank woont haar.
Dou hai mien moe zag, haar hai heur roupen om even n proatje te moaken, meer nait.

Moe zulf haar hom eerst hailendaal nait herkend vanwege zien Duutse uniform.
Moar, zoas wel meer gebeurde in de oorlog, was dat onschuldige proatje verkeerd ankommen bie de ‘verklikker’ en dij haar der zien aigen, ver bezieden woarheid getraauwe, verhoaltje mor van moakt en overbrocht aan mien pa.

De verroader slept nait, was ook hier dus weer ain woar woord.