Rimpels

Oma, zee t lutje wicht, (Opoe’s bennen der ja nait meer. Joa, zai bennen der nog wel, mor zai haiten nou Oma) Oma mag ik nog wel n koppie thee en den met zo’n lekker ofslikkoukje der bie? Oma laagde wat en zee: Natuurlieks magst doe nog n komke thee met zo’n lekker nostalgies koukje mien lutje. Zai huil d’olle theemutse van de theepot of en schonk heur nog n kopke in, dee der zo’n lekker kovviekoukje bie. Vinst doe dei koukjes ook zo lekker zee t wicht? Nou en of beoamde Oma. Dei vonn wie as kinder ook aaltied aal zo lekker.

Veurzichtig van n kander lös pulen en den mor lekker ofslikken. Ik mag t van moeke nait doun zee de klaaine, mor ik dou t stiekom wel hur. Hoi toch wicht, dat mag toch nait zee Oma, doe most noar dien moeke luustern en zai gniffelde wat veur zok hen. Oma, zee t wicht: Wat bennen dat aigenlieks dei nostal… nos… eh… koukjes. Och mien laiverd zee Oma: Nostalgie en zai luit t woord eevm deur de mond rollen Nostalgie mien laiverd, dat woord, dat betaikent aigenlieks: Dat je t olle van vrouger zo mooi vonn en dat je dat ook hoast wel weer terug wollen hebben zoas t was.

Vrouger…( t woord was der weer oet) joa, dou was ales ja zo aans en nait met aal dei elektrieke boudel. Nait zo hoastig en der gongen ja zo veul dingen gewoon met de haand. Mor, t is nou ja apmoal elektriek he. Wasmachine, haren wie nait, t mos met haand en de striekerij ook en de kachels? Gas haren wie ja ook nog nait. t Was branholt hakken en kolen scheppen in ain kolenkit. Dei kolenkitten, doar doun ze nou bloumkes in. k Wait nait wat beter is, mor t mout apmoal zo haard goan tegenswoordig en aaltied dei röttige tillevisie der bie aan. Wie deden vrouger spellegies bie de toavel en wie haren n bult lol. Goh, as ik der nog aan terug denk, den mout ik sums nog wel lachen.

..eh, zee t wicht. Zai haar t haalfschaid nait heurt. Het oma wel ain stuk papier veur mie? Ik wol geern eevm wat taikenen. Joa, wicht, kiek ais hier. Oma haar n opschriefbouk der bie pakt met n potlood. Kiek, hier gaait t ducht mie wel met, maaiske. t Was n zetje stil en t wicht vermoakte zok zo te zain best. Wat taikenst doe doar aigenlieks? Ik moak n pertret van Oma, mor t is zo muilek. Oma het ja aal van dei gleufkes in t gezicht. Hou komen die doar aigenlieks? Ach mien laiverd, dat bennen apmoal lachrimpeltjes van vrouger. As je aaltied veul en voak mozzen lachen, nou en den bleven dei rimpeltjes der op n duur zitten. Oh, zee t wicht en ze taikende dapper wieder.

t Was eevm stil en dou sprak t lutje de golden woorden: Mor den het Oma ja, nostalgiegleufkes.