Pronkjewail !

As ik die bekiek mien jonkje,
Vin k die aibels mooi, zó klain
Kin k mien ogen nait van die òfholden
k Wil die ale doagen zain

As ik aan die dìnk mien jonkje,
Gaait der waarmte deur mie hìn
Hest mien leven glad op kop zet
Dìnk k voak, k mout der eefkes hìn

As k die in mien aarms hol jonkje,
Genotter ik mit volle teugen
Dìnk k aan toun dien mam nog klain was
Dát kin k mie nog zo goud heugen

As ik die din aandoek jonkje,
Smelt mien haart hailendaal deur die
Din kin k joa wel liepen van bliedschop
Betaikenst zo aibels veul veur mie

As ik die bewonder jonkje,
Dien leutje snoetje, zó laif, zó hail
Wait ik dastoe bist mien jonkje,
Oma’s grootste Pronkjewail !