Proemkenat!

dat is wat, mainegain zo oet hoes oet, wel kent
en t is, wat smoak betreft, ook om van te smullen
dei t nait kent, aan de smoak al gaauw wend
en let n aander der mor wieder over lullen

pluk de proemen, was ze, en dou ze òfdreugen
snie ze den mooi over t gleufke middendeur
en verwieder hail veurzichteg den de pitten
zodat t brandewien der den goud in ken trekken
en, alveurens ze den in n gloazen pot meugen
dou der wat kandijsuker in veur de smoak en kleur
zo ook n kenailstokje, mot der zeker bie in zitten

stait t ainmoal te trekken kennen veulen t nait loaten
om zo oaf en tou even n proemke te snorren
en löpt kwiele bie t zain, al oet hun mondhouken
as t heur den heurst proaten
binnen ze veur zo n sappeg proemke wel te porren
en doun ze hun bevindingen even oet de douken

zo kinst den noa wat moanden der van genieten
en het elk zo vanzulfs wel in t vat
dizze proemen binnen zo zacht om e in te bieten
en zegst in dien aigen: lang leve t Proemkenat!