Poaskevuren
Noa t lezen n van t overliedensbericht van achterneef Theo oet Roon (in t DvhN van 2 juli 2011) belanden je morzo weer in t verleden. En wat n verleden …!
Theo zien voar en mien voar haitten baaide Egbert (Ep) en wazzen volle neven. t Was de tied van de Twijde Wereldoorlog en wie woonden op körde òfstand van nkander. Baaide ‘Eppen’ haren zowat t zulfde noatuur: nait muilek doun en …. nogal wat roeg! Zodounde haren wie as kinder n bult vrijhaid en plezaar. As laifhebber van t boerenwaark was ik voak n moal op bezuik bie t keuterboertje en mog ik mit helpen heuen, eerappel kraben en mit honnekare achteroet om te melken.
In vievenvatteg, dou Theo geboren is, gaf zien voar toustemmen om twij grode poasbulten in zien gruinlaand te baauwen. Of t aan zien vraauw Oamelie heur zwangerschap lag, woaras Ep slim blied mit was, of de geruchten over d’aankommende bevraaiden is mie nait meer bekend. Wel, dat Ep ons goud oppeerdjede om meroakels grode bulten te moaken. En dat was vanzulfs nait tegen dovemansoren zegd. Mit n man of tiene, vieftien sleepten wie alles wat braanden wol aan en ontstonden der op t lest twij bulten van zo’n zeuven meter hoog! As wie n partij holt en takken vonden haren, dij wat te wied vot lagen om aan te slepen, kwam t peerd veur de woagen en brocht Ep persoonlek de ‘handel’ op de bulten!
Twijde poasdag soavends om n uur of aachte zol de fik der in. Wie haren t glad op d’heupen en wazzen nait van t laand òf te sloagen. Ep kwam volgens ons ook veuls te loat! t Zel wel nait vanzulfs, mor dat was onze spanning. Ging e mie ook nog eerst langs de walen (haar je in dij tied nog om zowat elk lapke graslaand in Drenthe) en mieterde doar wat op oet n jerrycan…? “Doe huifst de walen gain wotter geven … t gaait mörn ja regen”, grapte ain van ons voaders.
Endelk en aal was t den zowied: Hai stak n toppe stro in braand en laip noar d’eerste bult. In ain moal goud! n Steekvlam van wel n meter … Hou kon dat? Zo’n vatteg man in t ende: “Ep, wat was dat?”
Mor Ep steurde zok nait en was al onderwegens noar de twijde. Ook dat lukte in ain moal: Sjonge, wat n vuurzee en wat was dat hait!
“Nait te dicht bie jongs, da’s te link, dammeet stoan ie zulf in de braand!”
“Wat wil e nou den?”, vruigen wie ons òf, dou hai mit grode stappen noar d’raande van t laand laip. Mit in baaide handen n dik bos stro stevelde hai noar n stroekebos, stak baaide strobozzen in braand en laip zo mit twij fakkels rond t laand en stak aal t stroekgewas in de fik. Ale bezuikers keken zok d’ogen oet. Wat n vuurzee! Te mooi om woar te wezen … mor tougelieks ook wel n beetje baange! Nait zo slim vanzulfs as dou de V1’s achter t hoes in de bozzen dele kwamen, mor toch … Ep gnivvelde wat en vertelde loater, dat hai ‘mit t oog op …’ n partij benzine en wat vlèzzen Fladderak bewoard haar. n Prachtfeest, dij wie ons nog goud heugen, Veur Ep was de geboorte doar achteraan van zien zeun Theo vanzulfs nog mooier, mor doar haren wie kwoajongs gain wait van.
n Nog groter feest veur mie persoonlek was de bevraaiden… Wat n ainhaid onder de lu! Theo was dou nog nait geboren. En nou, 2 juli 2011, zo’n vievenzesteg joar loater, lees ik t overliedensbericht van Theo … t Leven is nait enkeld vreugde.
Mor Poaske blift wel n fees
In herinnern aan Theo zien bruier Geesinus van Zonneveld, dij lestdoags oet tied kommen is.
