Plazzen

Plat as n pankouk is Westerwolle nooit. Hoast onzichtboar bolt t laand wat op, holt t n bietje uut. In de winter is dat beder te zain, as t laange en veul regend het. Eerst haar d’eerde de regen nog gulzeg opzogen. Mor den komt n verzoadegenspunt. Van den òf blift wotter stoan in d’holtes en koelen. Der kommen plazzen op t laand en dij worden altied groder. Regendruppen blieven mor valen. Moaken pudden in t wottervlak. En ebben vot mit in nkander kruzende kringen.
Zie bennen der weer, dij lichtende lokken in de donkere eerde. Zie spaigeln d’hemel. Huveren op de wind, sidderen as t störmt. Zie vollen alle holtes en koelen. Vollen t baandenspoor dat de trekker de grond in drokt het. Alderwegens zugst doe zie.
In vliemschaarpe vraiskol stieren zie tot korsten op schrinnende schoafwonden tou. Star bevroorn leggen zie doar. Goandeweg kommen lochtbellen onder heur ieskorste. Mor den is de deu weer invalen en wordt alens prut.
t Aincellege pantovveldaaiertje haar de daipvraais overleefd. Noe dat t wotter waarmer wordt begunt hai der echt oareghaid in te kriegen. Hai wordt aktief in de plazzen, schait op zien trilhoaren vot achter n bakterie an. Kriegt hom, stulpt zok om hom hin en verteert hom langzoam. Dat smoakt, t pantovveldaaiertje vreet zien buukje rond. En doarnoa dut hai celdailen, splitst hom in twijen. Ain pantovveldaaiertje is twij worden. Den vaaier, aacht, sestien, twijendaarteg, vaaierensesteg enzoveurt. Zo laange as der mor voldounde van dij lekkere bakteries in de plazze rondzwemmen.
Dou t vraizen ging was de bozzelwurm daip in de grond votkropen. Noe wordt t waarmer en is hai weerom in de plazze. n Plazze vol mit van dij lekkere pantovveldaaiertjes. Hai griept der n poar en bikselt.
Gainain wait hou zie der kommen bennen. Mor as t waarmer wordt begunnen in de plazze algen te gruien. Zie zweven in n gruin woas boven de boom. Wottersniggen waiten doar wol road met, dij waaiden noar haartelust.
Der bennen aaier van nefies. Dij gruien uut tot laarven tou. Vrummelnd daanzen zie onder tegen t wottervlak an. Nefies in de grui laankhaalzen der meroakels noar om lös te kommen uut heur kokon. Om as uutwozzen nefie boven t wottervlak uut vot te vlaigen. De wiede wereld in.
Mor zie mouten wol anmaoken. t Weer is noe dreug. De plazzen op t laand krimpen òm, worden bie elke daag klaainer, dreugen op. Prutkörsten blieven achter. En as dij verder uutdreugen barsten zie in stukken. Onder wotter wordt t krap veur al dij leventege wezens. Zie zitten hutje mutje op nkander.
In t end is der gain plazze meer. En kinst hoast nait meer zain dat t beekdaalland en de daalgronden van Westerwolle n bietje opbollen of uuthollen. De sniggen en de bozzelwurm binnen de grond in kropen noar woar t nog nat is. Ofsturven algen geven de prutkorst n tintje gruin. t Pantovveldaaiertje is opdreugd. Mor doar kin hai tegen. Zodroa hai weer wotter vuilt leeft hai op. Prebaaiert hai weer vannijs mit zien trilhoaren achter bakteries an te joagen.