Piepen

Wel kin zok zotterdag 25 april 1998 nog herinnern …?

Dij zotterdag zollen de piepen van de Hunzecentroale deelhoald worden en dat zol, zo deden Dagblad en RTV Noord verslag, n groot spektoakel worden, want t zol mit n grode plof en veul stof gepoard goan en t aanzain van Grunnen zol doardeur drasties veraandern. n Bult mensen werden dij zotterdag verwacht en wat schetst mien verboazen, mien Jaantje wol doar ook noar tou. “Kiek“, zee ze, “der is aal een bult veraanderd in de wereld, mor ik bin doar zulf nog nooit getuge van west en nou veraandert der hail dichtbie wat en doar wil ik bie wezen! Wie stoan bietieds op, zuiken ons n nuver stee woar wie t gebeuren goud overzain kinnen; doe nimst foto-apperoat mit en moakst n poar mooie ploatjes, din kinnen wie loater zeggen: wie waren der bie dou Grunnen zien aanzicht veraanderd is!”
Ik heb eerlieks zegd nog wel even tegensputterd, omreden ik von dat wie van t gebeuren op tillivizie n veul beter beeld kregen. Veurvast dat t deelhoalen van de piepen vanoet ale houken te zain wezen zol, was mien argumentoatsie.
“Nee mien jong”, reageerde Jaantje narreg, “dit mouten je van noabie mitmoaken, din pas kin je
de loater goud over proaten: van de plof; t valen van de piepen; de stofwolken; de reaksies van t
volk … Dat gevuil krigst doe nait as wie veur de kiekkaast zitten goan! Wie goan der hen en doarmit oet!”
Gain proaten tegen. En zo gongen wie dij zotterdagmörn al bietieds richten Stad. Jaantje haar
zok goud veurberaaid, want n tazze mit stoetjes en n kaan kovvie haar ze bie zok en nait te vergeten t foto-apperoat mit n nij roltje der in. Dat wie nait allain waren, kregen wie aal gaauw in de goaten, want t was drokte op de A7. “Zugst nou wel dat t gain roar idee van mie was om der bie te wezen”, zee Jaantje ainegszins schaarp, “aal dij aandere lu dij hebben t zulfde gevuil der bie as ik; en wat ik die zeg, doe denkst der loater ook zo over; ik zai t aal veur mie hou doe der over proaten dust, doarveur kin ik die veuls te goud.”

Hou dichter wie bie Stad kwamen, des te drokker t wuir. Bie Euvelgunne mochten wie nait wieder, auto mos van weg en mos parkeerd worden in een stok gruinlaand. En dou lopen, zowat drij ketaaier laank en dou was Jaantje t stee nog nait noar t zin. Mor dou op t lèst zai heur vouten begon te vuilen zee ze: “Hier goan wie stoan, din hebben wie n goud oetzicht en kinnen ale vief de piepen deel kommen zain.”

Wie mozzen nog wel drij ketaaier wachten veur t grode spektoakel. Joa, as mien Jaantje wat wil, din mouten wie der aaltied bietieds wezen, mor gelokkeg: wie hadden kovvie en stoetjes bie ons en ik haar Dagblad van dij dag mitnomen om tied deur te kommen, want aingoal noar dij piepen kieken dij der noa dizze dag nait meer waren, kon mie nait bekoren.
Jaantje roakte aal gaauw mit aandere mensen aan de proat en bood ze een kop kovvie aan en ze konnen der ook n stoetje bie kriegen. Dou ik noa t deurnemen van de kraant kovvie wol, zee ze: “Schaande jong …. t is op! Och ik heb ook joa zo gezelleg proat mit dij mensen. Nog even en
din gaait t gebeuren, din goan wie gaauw noar hoes en zet ik vrizze kovvie veur die!” Ik verdaipte mie, om mien gramniedeghaid te verbaargen, mor weer in kraant.
Opains …… n knal; ik schrok der van en keek geliek richten de piepen. Noa n poar tellen zag ik ain wat zwiebeln en dou nog ain en nog ain en dou kwam t haile spul noar beneden.
“Foto …. foto ….foto!” ruip Jaantje, “en vergeet nait mie der bie op te zetten!” Nou haar ik t apperoat in binnenbuutse van mien jaze stopt en de rits doarvan dichtdoan, om ding nait te verlaizen. En veur dat ik ding zowied kloar haar, ston der nait meer wat Grunnen zoveul joaren zien aanzicht geven haar.
Ik heb nog wel n poar ploatjes moakt en doar heb ik n branplek aan mien veurheufd aan overhollen, want deur t onverwachtse haar ik toustel verkeerd om in handen en zo’n flitslaampe wordt goud hait.
Aal mit aal, de piepen lagen in 20 tellen om en t stof was snel verdwenen en wie konnen weer op hoes aan. Mor nog wel even n haalf uur lopen en veurdat wie auto weer op weg hadden, waren we weer n haalf uur verder.

Sikkom vief uur noadat wie van hoes vertrokken warren, waren we der weer; veur n gebeurtenis van pakweg 20 seconden. En wat heb ik doar veur kregen? Gain kovvie mit n stoetje, amper de piepen valen zain en noa loater bleek …. gain foto’s dij t bekieken weerd waren. Op tillevizie hebben wie loater dij dag de beelden goud zain, vanoet ale houken én bie herhoalen; snel en langzoam. En dou heb ik een goie indrok kregen van wat der in dij 20 sekonden gebeurd was, en woar ik zulf bie west was.
n Dag of wat loater konnen je n beeldbaand kopen. “Zellen wie ook aine bestellen?” vruig Jaantje, “din kinnen wie dat loater nog ais zain en zain loaten!” Zai pruit nait meer over mitproaten en mitbeleefd hebben, want ondanks dat zai der bie west is, het zai n klain beetje t gevuil wat mist te hebben.

De piepen binnen nou weg en as ik der nou nog aan denk wat ik op dat moment mitmoakt heb, bin ik doar nait raauweg om: sikkom vief uur onderwegens veur pakweg 20 tellen, en din t zowat ook nog mist hebben!

Mor Grunnen blieft der wel om W ook zunder piepen!