‘Passage-wichter’ ien nood op polder

Bie ons ien Oethoezen bestaait ter aal meer aans viefenzesteg joar n vraauwengroep, dij leste joaren ‘Passage’ hait..
Dou ik lid wer haitte dijzulfde verainen NCVB.
Aal wel viefentwinneg joar hemmen wie bie dij club n teneelgroep, dij bestaait oet vief, sums zes speulers en n veurzegger.
Eerdoags speulen wie t stukje mit as tuddel ‘Twij taandes en twij toaveltjes’, mor dat even terziede.

Nou goa k joe vertellen over ons teneelgroep en wat ons n moal overkommen is.
Wie haarn oafsproken om dij bewuste oavend ons teneelrepetietsie te hollen bie dij speuler dij op polder woont.
Omdat t al tegen winter laip en der zulfs al snij lag, gingen wie der mit auto hin.
Vief vraauwlu, aalmoal zestigers, joaoa, vraauwlu, begriebelk toch?
t Ging goud he, wie konnen alle vief makkelk ien auto; drij op achterbaank en twij veurien.
Omdat ter al poar zitten mit zere knijen, n zere, versleten rug of zukswat, mag degene dij t minst vereg is veurien zitten.
Mooi, dat wie hoast aalmoal n riebewies hemmen, din kinnen wie om beurten rieden.
Dizze keer was ik aan beurt.
Wie hemmen altied bult pelzaaier mit n kaander, aings binnen wie gewoon n stel vriendinnen worden ien loop van aal dij joaren.

Ainmoal op stee, drinken wie eerst altied n kop kovvie of thee mit wat lekkers der bie en onder bedrieven worden even nijste nijskes oetwisseld en din mot t weden.
Aans wie mit n nij teneelstuk begunnen, din gaait t zo: noadat rollen verdaild binnen, goan wie d’eerste weken, gewoon op stoul zittend, elk heur rol lezen!
Elke keer bie n aander. Aans wie ons rol ons aal beedje aigen moakt hemmen, din repetaaiern wie verder bie ain van groep dij meer roemte ien hoes het en din perbaaiern wie, sums nog mit boukje ien haand, echt te speulen, mit hulp van veurzegger.
Leste weken veur oetvoeren repetaaiern wie noatuurlek op teneel.

Doar haarn wie t dizze keer dus nog lang nait aan tou, der mos allain nog mor lezen worden. Nou, ik kin joe vertellen, dat wie voak slap van t laggen binnen.
Mit n ernstig gezicht wordt der bie tieden toch n tekst oetkroamd wat ter hail nait staait of wat ter zo mor bie fantaseerd wordt.
Tussen bedrieven deur drinken wie nog bakje leut en din wordt haile wereld nog even over n bult hoald. Dat mag nait te laang duren noatuurlek. d’Ain wait dit en d aander het dat beleefd of heurd, wie roaken gewoon nooit oetproat.
Wie waitn ien ons groepke din ook alles van n kaander.

t Is nait altied allain mor laggen en lol moaken, nee, op ons leeftied moaken wie van alles mit.
Ien tied dat ons kiender kiender kregen, ging t nait altied over rozen, ging nait alles vanzulf goud, sums waren der zörgen om n miskroam of aarger.
Verschillende van speulers binnen slim zaik west of mouken zaiktes mit ien femilie of ien noaste omgeven.
Wie kinnen alles bie n kaander kwiet, leven mit en perbaaiern mekoar op te montern.
Kiek, nou zit ik hier ook aalweer op n ziespoor, gain wonder dat t altied zo loat wordt deur ons geteut.
Dij oavend van onze repetietsie ien polder zellen wie ons nog laang heugen.
t Was al hoast kwart veur elf, dat wie weer op Oethoezen aangingen.

En dou gebeurde t! Haalverwege polderweg kregen wie meleur mit auto.

Hai begon aal langzoamer te rieden en joa he, dou bleef e stoan.
Nou haar k hínrais al zain, dat t laampke van brandstofmeter oaf en tou flikkerde. Ik docht toun, òh, dat redden wie wel, t is ja mor noar polder, mooi nait dus!

Deur mien overgangshormonen kreeg k opslag n opvlaaiger, want, o schrik, doar zaten wie mit gebakken peren, baalkeduuster ien t open veld, en din te bedenken, dat der op weg van dij smerige snijproeksel lag; doar komt nog bie, dat der om dij tijd gain mens meer polderweg laangskomt.
Goie road was duur, twij gingen op stap noar t Lege van Weg om te kieken of der nog aargens licht braandde.
Mit ons drijen bleven wie ien auto zitten te wachten.
Deurdat wie kold werden en al stainkolle vouten haarn, sloug t bie aain van wichter op bloas en dij mos op n duur hail neudeg noar w.c.; dat wer dus n openlucht w.c., pepieren Tempo buusdoukjes mit.

Noa ongeveer drij ketaaier kwamen dij twij, dij op zuik goan waren, bie ons terug.
t Was overaal dood ketoen, zeden ze, moar ien ain hoes zagen ze licht branden.
Joa, t was bie n bekende en ze belden doar aan.
Man kwam ien pijama bie deur en haar heur mit grode ogen haildaal verbaldereerd aankeken, en zegd: “Mien laive tied, wat monnen ie hier zo loat op oavend nog aan te bellen, man nog tou, wie werden der ja kèl van”.
Dou e zag wel t waren, begon e te laggen.
Wichter vertelden wat ter aan de hand was, en waren dus net op tied, want ze wollen krekt op bèr, mor gelukkig wol dij man ons wel helpen.
Hai mos zuch dus eerst weer aanklaiden, dou noar t bedrief woar e waarkte, haalfweg Oskerd, om n buske benzine op te hoalen.
Ondertussen jammerde ain van wichter al: “Hai, wat zel Jaan wel nait denken wor of ik blief.” (mobieltjes waren der ja nog nait).
Weer n ketaaier loader kwam man der aan.
Ik wol hom wel om haals vlaigen, mor k kon mie nog net ienhollen.

Dat benzinetank leeg was, bleek duudlek, want ik kon auto weer starten en mien loading van vaaier vraauwlu vaaileg thoesbrengen, noadat ik dij redder ien nood eerst haartelk bedankt haar.
Aanderdoags heb k hom n dik bos bloumen brogt veur zien geweldige hulp, midden ien nacht om haalftwaalf.

Ie snappen zeker wel hè, dat k mit dit veurval voak moal nittjed bin, woarbie der beedje gnivveld wer.
Eerst werd t geval al braid oetmeten ien notulen, loader ien t joarverslag noatuurlek.
Op joarvergoadern van t joar dat ik oftrad, noadat ik al negen joar veurzidder west was, bedankt en tousproken wer, dou mos t verdold nog even weer dainst doun.

En nou is dit d’allerlèste keer!