Over n kou Micky en Gerda

Ik bin n kou. n Echte kou, nait n mens dei wat dom is. Ik struun hier wat rond op n mesterij in Alberta mit zo’n 4000 andere koien. n Minne boudel is dat. Grasland is der nait meer bie, we vreten inkoeld gras en wat ander spul woar we flink van gruien mouten, want ie hebben het al wel begrepen, ik bin der nait veur t melk moar veur t vlaais. Ik bin nou drei joar old, moar ik zel mien vaarde joar wel nait meer hoalen, want minsen hebben groag vlaais dat mals is en woar nait te veul vet aan zit.

Gelukkig heb ik n laive vriendin. Ik har net zo laif n vrund had, moar dat ken hier nait op zo’n mesterij. n Bolle joagt de boudel hier in toeze, ie begriepen mie wel, nait? Mien laive vriendin hait Micky en zie hebben mie altied Gerda nuimt. Dij noamen zegt joe natuurlik niks, moar wie binnen der slim wies mit, want we dwoalen hier rond onder doezenden noamlozen dei van veuren nait waiten dat ze van achtern leem. Wie binnen flinke, gezonde koien. Kin ook ja nait aans as je nog zo jong binnen. Wie hebben mooie gele blikjes in oren… nou den wait je het wel!

Gustern zegt Micky tegen mie: hest t al heurd, mien wicht? Ik zeg: nee Micky, ik heb niks heurd. “Kin hoast nait wicht, want de mesterij is der joa vol van.” Ik zeg: “vol van wat Micky?” Och, mien laive tied. Micky begon inains te bulken dat t nait mooi meer was. En hier en doar heurde ik andere koien zachtjes bulken, dou al haarder en haarder. Ik keek ains noar de locht.
Was der onweer op komst? Nee, lucht was zo helblauw as t moar kon. Wat was der toch loos? Ik zag ook gain veewagens dei ons noar t slachthoes mozzen bringen. Mien kammeroaden harren n hekel aan dei veewagens. Ik ook wel, moar ik bin wat verstandiger… ik berust in mien lot.

Ik heurde Micky zeggen dat op n andere mesterij hailemaol in het noorden van Alberta n kou dood goan was. En dei kou har n hail besmetteijke zaikte. Ik zeg: “wicht, most doe doarom nou zo slim liepen?” Zie keek mie aan mit lodderige ogen, woar ik veul verdrait in las, en zee: “begriepst dat den nait wicht? Waist toch wel wat der in Engeland veurvallen is?
Ain kou mit n besmettelijke zaikte, en doezenden koien worden in n soort massagraf schoven mit n grode trekker.
Gerda, wie goan der aan, zo vast as ik hier rondloop op mien vaaier poten.”

Mit zag ik zeuven grode veewaogens op laone noar de mesterij. Wat mos dat beduuden! t Was oonz tied ja nog nait om hamburgers te worden. Grode kerels mit witte pakken en n masker veur neus kwamen op ons tou. Ik zag het duudlik veur mie… de trekker… de koele… zand der over! Het dee mie denken aan ploatjes oet twaaide wereld oorlog.

Ik ging dicht bie Micky stoan. Dei laiverd had het ja zo te kwoad! Ik gaf heur n slik over waange en vuilde dat der rust oetging van dizze handeling.
Ik zee: “staark wezen wicht, most moar zo denken, het is veur t hail van het mensdom!”