Optaikens van n grootmoe (dail negen)
Ons stamholder is joareg. De haile familie en de vrunden kommen op verziede. Zien grootste kedo was dij van zien olders. Veur t eerst een grode berre.
De haile mikmak ging noar boven.
Ook zien nichtjes gingen mit.
d’Oldste allain en de jongste op d’aarm van heur moeke. Gain muite! In optocht mossen wie ook weer noar beneden. Den geft t wel n probleem. Zo’n vrumde trappe dij net d’aandere kaant opdraait as bie joe thoes, mout je as drijjoarege wel eerst ains bekieken. Ain van de vrunden vragt t leutje wicht as ze boven bie de trappen stoan blieft: “ Kenst du dit aal allaine?” Ze dut de doad bie t woord as ze zegt:”Jawel heur k zet hom in zien achteruut en k goa zo noar veuren!” Zie draait zuk omme en gaait roggels de trappen dele.
Nait te betoalen.
Elke moand kommen onze klaaindochters in elk geval ain moal bie ons sloapen. Dat is n feest veur ons en veur heur, dìn d’oldste het t nog laank nait aan tied as ze weer noar hoes mouten.
Wie hebben t drok as mieren in n nust, dij klaintjes binnen wie nait meer wend.
Mor n plezaaier dat wie der an beleven! Dat is nait in woorden oet te drokken. Wie bezuiken de speultoentjes in t dörp, puzzeln,vaarven, zingen en daanzen dat t een lust het.
As zai weer bie heur thoes binnen, hebben wie hailendaal de puut oet, moar wie kieken krekt weer oet noar d’aander- moal.
Grootolders wezen is n feest.
Drij klainkinder in körte tied.
Doar werden wie mit verblied.
Dizze schat is nait mit geld te betoalen. Wie heurden t aal van veule verhoalen.
Moar wat t in wezen is. Dat mögen wie beleven. n Gloepens mooie belevenis. t Verriekt ons haile leven.