Ie kinnen der mit lezen en schrieven
Op n dag is t slim maal weer. t Regent bakstainen. Dat von ons ootjezegger aal gloepensmaal, mor toun t ook nog dundern ging en t weerlicht deur de locht vloog, kreeg zie t slim benaauwd. Heur moeke zee tegen heur leutje wichtje dat de wolken roezie muiken en dat zie doarom “paang, paang!” deden. Dat brocht t wichtje van de waal in de sloot en zie ruip: “k Wil dat nait, k bin paang baang!!”
Optaikens van n grootmoe
Veurwoord
Nooit har k waiten dat grootmoe wezen joe
zoveul plezaaier geven kon en joen leven
opschieren sol as je op leeftied kommen.
Ons veurnemen om in t Grunnegers wat te
goan schrieven komt mie krekt te pas, den
net om dis tied har k der over docht om de
gutege oetbedenkseltjes van mien
klaaindochter op te taiken.
En woarom den nait in t Grunnegers. K
vang den twij muggen in ainmoal.
Ons oldste ootjezegger is as k aan t
optaiken begun, twij en n vörrel joar old.
Zie het net n lutje zuske kregen en zie het
om dizze tied n neefke van sikkom ain joar
old. In n kört pooske begunt dij
keuteldoemke te teuten as k wait nait wat.
Grode lu mouten doar den om lagen en
dat vaalt sumtieds nait goud. “Nait grapke”
ropt zie den mit n kwoad vertrokken
smoeltje.
Al gaait het schrieven mit gemarrel en
gesparrel, k vin t de muite weerd.
k Hoop dat joe der van mitgenottern willen,
den hebben joe geliek wat ommaans.
