Opoe wuir oma
Opoe dij was aaltied doar,
lainde t oor aan elkenain.
Bie heur kwam je mit aal vroagen kloar,
zoas zie was der gainain.
Oma is nou gain opoe meer.
Ok grootmoe komt nait weer.
Opoe is nou verleden tied,
mit heur rok zo swaart en wied.
Opoe, dij ston aaltied kloar
mit hulp en goie road.
Nou is oma voak aan rit,
vuilt heur doarveur zond en fit.
Oma zit t laifst nait meer thoes,
het smaangs wat aans in t zin.
t Hoesholden allain, is heur te min;
t bestoan is meer as knooien in t hoes.
Opoe oogde vroug old, haar touknepen lippen,
t hoar wat gries en oetkiek vol vollen,
nou dragt oma somtieds ‘coupe soleil’ en rode lippen,
wil zo jonkhaid nog n pooske vaastholden.
Oma zit aan ‘valium’ en het in mond n segoaret.
Opoe broekde laiver n glas melk en klonje.
Oma gooit opmaarkens aal in gek,
opoe was eernsachteg, mor kreeg gain bonje.
Opoe kookde eerpels of stopvaarf en vlais,
mit as noagerecht wat soepenbrij.
Oma stuurt opa noar Chinees
veur wat saté en nasi mit n ei.
Oma nou en opoe dou
Wat n wereld van verschil!
As ik t veur t zeggen haar nou,
din wait k … wel ik t laifste wil!
