Op Vekaanzie
Dail 1
Veurberaaiden
“Woar is mien paspoort?”, ruip Hinderk haard deur t hoes. “En woar is mien kredietkoart van ANWB?”, ruip e der geliek achteraan. “Dat zelst zulven wel t beste waiten, ducht mie”, ruip Triene weerom. “Mout ik den overal aan denken en ontholden woar doe dien spullen letst?” Hinderk zuchtte ais daip en vruig zok òf woarof e zien paspoort en kredietkoart loaten haar. Hai haar hoopt dat Triene t wel wos, want dij haar mainsttied wel goud in de smiezen woar of spullen opburgen wazzen.
Ze zollen soam veur twij weke noar Itoalië. Plan was eerst om mit vlaigtuug en huurauto de raais te doun, mor dat gejoag en gejakker noar Schiphol en zuikerij noar huurauto in Itoalië leek Hinderk mor niks tou. Ook t fait dat Hinderk gain held was in t vlaigtuug speulde slim mit. Doarom haar Hinderk veursteld om mor mit aigen auto hèn te goan. Den konnen ze op heur dooie gemak op raaize goan en tussentieds overnachten woaraarns bie Duuts/Zwitserse grèns. t Wör wel wat duurder, mor dat woog wel op tegen noadailen van toustanden bie Schiphol en vlaigveld in Itoalië, von Hinderk.
Triene vond t aal best. Ze wol stommegeern n moal noar Itoalië en hou ze der kwam muik heur den ook nait veul oet.
Es even kieken, docht Hinderk, onder in t nachtkastje noast bèrre meschains. Mor doar lag t nait. Den mor ais kieken in t loagie onder in klaaierkast, docht e, mor ook doar gain pas of koart te zain. “Verduld,” bromde Hinderk zaacht “woar heb ik dat spul toch loaten?” Mor hou e ook prakkezaaierde, hai kwam der nait achter woar of t spul liggen zol. Normoal zol t spul in t loagie van koamerkaast liggen mouten, mor doar lag dismoal niks. Den mor in schuurtje kieken, docht Hinderk van pure aarmoude. Hai pebaaierde t nog ainmoal bie Triene. “Waist echt nait woarof t spul ligt?”, ruip e nogmoals.
En Triene ruip dat ze t echt nait wos en dat ze t veuls te drok haar mit heur aigen pakkelarrie om zok ook nog ais drok te moaken over zien spullen. “Doe hest t as leste bruukt en opburgen dus zelst zulven t beste waiten woarof t is, en doarmit basta!”, ruip Triene, alvast n lut beetje in Italioanse sferen.
Hinderk wör der gramniedeg van. Hai aargerde zok dood en begon al te denken dat e seniel aan t worden was. t Kwam hom wel voaker veur dat e nait meer wos woarof e spullen loaten haar en was zodounde al menneg stukje raif kwiet worden leste tied. Hai haar t den ook roazend drok mit zien waark en dat kon e wel maarken. Hai was per slöt ook gain twinteg meer en hai haar aal meer tied neudeg om bie te kommen van inspannens deur de weke. Dizze twij weke der even tussenoet was hom den ook best noar t zin. t Haren ook wel drij weke wezen mocht, mor dat was nait meugelk in zien affeer. Mor zunder pas en kredietkoart kon t feest nog wel ais nait deurgoan. Hinderk was intied in schuurtje aankommen en begon her en der wat spul opzied te zetten en trok sums en den n loagie van waarkbank of kaast open om te kieken of t spul doar lag. Hai dee t nait mit veul overtugen, want hier kon t spul toch mit gain meugelkhaid liggen? Kop ston hom al oareg sitroun en hai leufde nait echt meer in zien zuiktocht.
Inainen zag e zien viskovver op plaank stoan.
Veur de vörm en zunder ainege overtugen pakte hai t kovvertje en dee hom open. Bovenste loatje kon der oet pakt worden en verduld, wat lag doar onder … joawel zien pas en kredietkoart! Hé, docht Hinderk, hou komt dat spul hier no terecht?. En mit dat e dat docht, sluik e n kreet van heb ik jou daar: “JAHOEOEOEOE!”
Triene kwam mit n blaike kop schuurtje in runnen en ruip paniekereg: “Wat is der loos, wat is der loos!” Triene haar Hinderk intied wel rommeln heurd in schuurtje en docht op zien minst dat e haalf schuur op kop kregen haar.
Hinder huil triomfantelek pas en koart in lucht en ruip in grote opluchten: “Ik heb t vonnen, ik heb t vonnen!”
“Ik schrik mie hartstikke dood, doe kounavvel mit dien gejoel”, ruip Triene. “Enwoar lagen ze no?”, vruig ze der achteraan. “In t viskovvertje”, zee Hinderk.
“En hou kommen ze doar no terecht?”, vruig Triene.
“k Heb gain idee mor dat kin mie op dis moment nait veul verschelen”, zee Hinderk. “Wat ja n roar stee om zokswat op te baargen”, zee Triene.
“Joa” zee Hinderk “k zol nait waiten wat veur idee ik doar bie had heb.”
“Volgens mie bist nait wies”, zee Triene, “eerst nait waiten woarofst spul loaten hest, den apmoal male kreten sloaken en n aander minsk de stoepen op t lief joagen omdast spullen op mainst onlogische plek weervonnen hest, om der den achter te kommen dast nait waist woarom t doar ligt, volgens mie dist seniel aan t worden”. Triene luip kopschuddend weer in hoes.
Verrek, docht Hinderk, da’s inderdoad vrumd. k Mout toch eerst mor ais noar dokter veurdat wie op vekaansie goan. Wel wait, bivve straks in Itoalië en bin k weg kwiet.
En terwiel Triene weer mit heur aigen bezonjes bezeg was, nogaal mopperend op dij haalve goare kirrel van heur mit zien male fratsen, luip Hinderk noar tillefoon, om veur wizzeghaid toch mor n ofsproak mit dokter te moaken.
Dail 2
Op raaize
Aal poestend en stìnnend luip Hinderk mit kovvers te sjaauwen. Triene haar twij dikke kovvers inpakt, allint al veur heurzulven, en der kwam ook nog n tazze mit eterij, kovvie en thee bie. Hinderk haar veur homzulf mor n klain kovvertje inpakt mit wat klaaier en doesslippers. Wandelschounen konnen wel lös achter stoule stoan en doar was t veur Hinderk kloar mit. Mit aineg pazen en meten kreeg e t spul achter in kovverbak van auto. Paperazzen van ANWB bie mekoar in n map, kredietkoart en pas op buus en heur rondraaize deur Umbrië kon begunnen. Hinderk haar n tussentiedse overnachten regeld in Bazel, dus der kwam gain joagerij aan te pas.
Triene was der al hailendaal kloar veur en vruig hom veur daarde moal dij mörn of e pas en kredietkoart nog wos te vinden. Hinderk wer der n beetje flaauw van. Triene was in laggen oetborsten dou e vertelde dat e, veur aal wizzeghaid, nog n ofsproak mit dokter moakt haar omreden van zien vergeetachteghaid. “Joa,” haar e tegen Triene zegd, “stel da’k weg nait weerom wait, wat den?”
Ook dokter haar lagd en haar Hinderk verzekerd dat t wel goud kommen zol. De vergeetachteghaid kwam mainst deur drokte in zien waark en vekaanzieveurberaaidens. “Goa mor mit n gerust haart op raaize hur”, haar dokter hom zegd. En no was auto inpakt, Triene haar zok al in stoule nusteld en Hinderk was der ook kloar veur. Weg hèn en weerom kon e nait meer vergeten want hai haar, ondanks dokter zien geruststellende woorden, toch nog mor n Tomtom aanschaft. En wat n jenteg ding was dat. Je konnen de haile raaize der zo in programmeern. Veur Hinderk n haile geruststellen.
Hai kroop achter t stuur, draaide sleudel om en vort mit de geit, doar ging t hèn op noar Itoalië! Ze wazzen net bocht om dou Triene vruig: “Is gaskroane wel dicht kommen?” Hinderk zuchtte ais daip en zee: “Joawel mien wicht, zulven dicht draaid.”
Triene schoevelde wat in stoul en vruig: “En is hoofdkroan van wotter wel dicht kommen?” En weer zee Hinderk mit n daipe zucht: “Joawel mien wicht, zulven dicht draaid vanmörn en dat moust ook nog wel waiten, want haarst ja gain wotter meer mit tandenpoetsen.”
“O joa, da’s woar ook”, zee Triene en dou wer t stil in auto. Elks was mit aigen gedachtes bezeg. Triene docht aan aal dat moois wat ze zol zain straks en verheugde zok der echt op en Hinderk prakkezaaierde nog aal over zien vergeetachteghaid en woarom of e paspoort en kredietkoart in viskovver stopt haar.
Ondanks dat Triene hom der om oetlagd haar en dat dokter zok der nait biester drok om muik, zat t Hinder nog goud dwaars. Woarom lag dat spul toch in viskovver, was de vroag dij aal deur Hinderk zien kop speulde. En inainen schoot t hom weer in t zin: hai zol mit kameroaden vizzen in Denemarken, mor omreden dat Egbert, zien beste kameroad, zaik worden was, ging t haile feest nait deur. En dat was veureg joar west. En omreden dat je in t boetenlaand altied joen paspoort bie joe hemmen mozzen, haar e dij mor in viskovver stopt, want dij haar e den aal doage bie zok ja! En mit dat hom dat in t zin schut sluik e, van opluchtens, n kreet van heb ik jou daar:
“JAHOEOEOEOEOE!!!”
Triene, dij al in gedachten aan t genaiten was van aal dat moois wat ze zain ging en al hailendaal in kaalme vekaanziestemming was, schoot in t ende, veur zover as dat meugelks was, insnoerd in vaaileghaidsraim, greep mit baaide handen noar t dashboard en klaauwde zok doar aan vast asof t leste was wat ze vastholden zol en gierde t bekaans oet van schrik! Mit n liekblaik gezicht keek ze noar Hinderk en heur mond gung open en dicht in n poging wat te zeggen.
Hinderk haar dat apmoal nait deur en ruip mit triomfantelke stem: “Ik wait t, ik wait t, k wos t wel, k bin nait gek!”
Intied haar triene heur stem weervonnen en begon mit lude stem te bandiezen. “Doe kounavvel, doe iepenkriet, doe eukel, doe haalf zeuven, doe gaalsterd! Letst mie hoast doodschrikken!” Woarop Hinderk inainen deur haar dat e wel hail enthousiast west was mit zien ontdekkens. “O laiverd, sorry, sorry, dat k die zo schrikken loat. Dat was echt nait mien bedoulen, mor k bin zo blied da’k no endelk wait woarom of k dat spul in viskovver stopt heb!”
Triene, intied weer wat biekommen van schrik, zee: “Mor dat kin den toch wel op n aander menaaier? k Schrik mie hoast dood man, mit dien lewaai en gejoel. En woarom lag t spul no in viskovver?” Woarop Hinderk heur t verhoal dee van oetstelde raaize noar Denemarken en hou of e toch ongerust west was omreden dat e nait bedenken kon woar of e zien spullen votstopt haar. “No, haarst dizze raaize ook hoast òfzeggen kind, want k zat oardeg dicht bie n knovvel om t haart”, zee Triene.
Hinderk keek heur aan en zee: “t Spiet mie mien wicht, t was nait bedoulen om die zo schrikken te loaten. Mor as wie straks in Bazel binnen den krigst n echte knovvel van mie.” En zo ging raaize in opluchten en volle verwachtens deur!
Dail 3
Aankomst
“Mien gommes, wat ja n roare kirrel!”, ruip Hinderk mit aargelke stem en dee auto van cruise control òf. Triene begon intied ook te kloagen: “Zitst mie veuls te dicht op veurganger. Hol ais wat meer ofstand man.” Ze wazzen intied al over grìns mit Zwitserland en reden veur eerste moal van heur leven op Italioanse autostrada. “Mor wat kin ik doar no aan doun. Dij vent hoalt mie in, nemt gas terug en gaait noast mie rieden, terwiel dat ik op veurligger inloop. En no mout ik m van cruise control òf zetten en mit da’k dat doan heb, gaait dij idioot der vandeur! t Is net asof ze t der om doun!”, was t referoat van Hinderk terug.
Triene schudde kop en zee: “Bist mit vekaanzie hur. Wie hemmen gain hoast toch?” Hinderk zee mor niks weerom en brocht auto weer op snelhaid.
“Wegen binnen hier nait zo goud as bie ons,” zee Triene, “vullingen rabbeln mie hoast tou koezen oet, zo gaait t ter heer.”
“t Pfinnen dien pfullingen mof nienf gebitf blift naitf ziffen”, sputterde Hinderk terwiel dat zien gebit oet zien mond viel, zo op schoot. Triene schoot in de lag en von dat e no toch wel aarg overdreef, alhouwel der beheurlek slechte stukken in weg zaten en auto der ook echt over rammelde. Ze kwamen op den duur op binnenwegen oet, woar t nait veul beter steld was mit wegdekcondities, op weg noar camping. Hier mos Hinderk goud opletten want t gung beheurlek op en deel mit schaarpe bochten en daipe doalen. Hai genoot mit volle teugen van de rit en Triene haar t drok mit foto’s knippen van aal mooie oetzichten. Tomtom laaidde heur mooi noar camping tou, dij aan raand van n groot meer situeert was. Noa n haartelke begrouten konnen ze in caravan en biekommen van raaize.
t Luip zo tegen zeuven uur soavends dou Triene veurstelde om noar t restaurant op camping te goan en doar nog even wat te eten. Hinderk was t der votdoadelk mit ains want zien moage rammelde der over. Vlak veur ze bie t lutje gebaauwtje wazzen, klonk der inainen haarde popmeziek. Triene keek even om mor luip deur en Hinderk was gelieks alert. Op n podium stonnen wat leuke jonge wichter, dij bie t recreatieteam heurden, te daanzen en veur t podium stonnen wat kinder mit wat olden der bie. Wichter deden goud heur best om elks mit aan t daanzen te kriegen en der wazzen n poar dij inderdoad goud lös werren. t Bleek kinderdisco te wezen en dat was op elk oavend om zeuven uur. Der wazzen verschaaidend kinder dij nog nait recht wozzen wat of bedoulen was en konnen de daansjes ook nog nait. Summege olden hotjefotjeden wat mit, mor meer kwam der nait oet. Hé, docht Hinderk, dat binnen netuurlek nijkommers net as wie, en hai bedocht zok nait en sprong der zo maank. Triene was deurlopen en ston al haalf in deur van t restaurant dou ze n veur heur o zo bekende kreet heurde:
“JAHOEOEOEOEO!!”
En doar ston Hinderk middenmaank t lutje spul te springen en te maaljannen. Der wazzen verschaaidend lutjekes dij nait wozzen hou snel ze bie pa of moe kommen mozzen, zo schrokken ze van Hinderk zien strapatsen. En Triene; dij schudde kop, luip t restaurantje binnen en mompelde: “Wat toch n haalf zeuven.”
Noadat Hinderk oetspeuld was en zien overtollege energie kwiet was, kwam e ook noar t restaurant tou lopen. Hai was beheurlek achter de poest, mor glom as n ekkel want wichter van t recreatieteam haren hom flink aanspoord en toujuigd. “Wat bist toch n roare kirrel”, lagde Triene, “mit aal dat gespring en gehos.” Hinderk zee niks mor nam n grode slok oet zien inmiddels bezörgde glas bier.
Noadat ze lekker eten haren, wol Triene nog wel n lekkere bol echt Italioans ijs. Zo zegd, zo doan en Triene koos drij verschaaidende smoaken op n hoorntje. IJscoman dee heur n poar beste scheppen op t hoorntje zodat ze der hoast mit aan t jongleren mos, zoveul! Hinderk huifde gain ijs. Hai haar zok n stukje vlais besteld van om en bie 600 gram en hai haar t lief stìnvol. Triene begon enthousiast aan heur bolletjes ijs te likken dou inainen aal drij bolletjes van t hoorntje òfvielen, persies in heur decolleté. En dou was t beurt aan Triene om te hozzen en te springen, want dat was beheurlek kold zo tussen de borsten. Gierend en gillend graaide ze noar dat kolle goudje om t mor snel tussen borsten weg te kriegen.
Hinderk ston der bie te laggen en ruip: “En wel dut ter no roar? Kom mor gaauw mit noar caravan den zel k die helpen rommel kwiet te worden. Kin dien beloofde knovvel der geliek achteraan!” Triene wer stil en wos nait hou snel ze in caravan kommen mos.
