Op raaize
Geeske har de wekker op half zesse zet, mor was al wied veur tied wakker. Jampie kon nog wel n tiedje deursloapen. Even noadenken: eerst op fietse noar Wedde; ‘Ol Graitje’ is der al om kwart veur zeuven, den weer in Troapel in n aander tram en as dij nait wieder ging, op train. Vrouger har ze naargens omdenken om, want Kloas regelde alles, mor dij is heur ontvalen en mout ze alles zulf regeln… en dat vaalt aaltied nait tou.
Koffer en tazze mit stoetjes stoan kloar, en nait te vergeten: t knipke mit sìnten…
t Is nog mor net licht, as ze mit heur twaibaiden op fietse stappen. Mooi dat ze veur luttje jong de fietse van Roelfke heur buurjong veur n prikkie overnemen kon, aanders was t ja glad gain doun west. Bie boer Smid dij stoef bie tramhalte woont, meugen ze fietsen op deel zetten; Geeske is doar goud bekend, zai helpt vraauw Smid ja geregeld mit hemmeln in de grode boerderij en dij op heur beurt stopt heur wel ains wat tou: n ol jazze van zukzulf of n haalfsleetse boksem van boas. Geeske is ja slim handeg mit heur handmesientje.
En joaheur, in de verte heuren ze de stoomtram al poestend en stennend aankomen. Wat n grode gevoarte, Jampie wordt hoast baange en knipt zien moeke den ook stief in haand. Stee genog om te zitten en t oaventuur ken begunnen!
Ze binnen nog mor net op gang, of t is weer stoppen gebloazen. t Schut nait echt op, mor noa zo om en noabie vief ketaaier komt Troapel in zicht en kennen ze overstappen. EDS stait op dij tram en den ist ja net of ze in boetenlaand binnen… Veuruitmorweer, ze binnen op raize noar Hinderk en zien vraauw en ze zellen der veurvast wel komen. Eerst mor n stoetje eten, t is zo onderhaand al n hailetied leden dat ze wat te bikseln kregen. Dizze raaize duurt nait zo laank en as tram nait wieder gaait, schoeveln ze achter t volk aan dij ook mit train mouten.
In de riege veur t loket: joaluu, nou wordt mainens. Geeske het knipke al in haand… “Waar gaat de reis naar toe, mevrouw?”, vroagt de man achter t loket. Joa woar gaait de raize noartou? Geeske prakkezaaiert en prakkezaaiert… Woar woont Hinderk nou toch?
“Janman woar goan wie hen”, vroagt ze luttje jong.
“Noar ons Hinderk moeke.”
“Joa mor woar woont ons Hinderk den, Jampie?”
“Dat wait k nait moeke.”
Wat n boudel, wat n boudel. De man achter t loket begunt mit opnuimen van ploatsen dij in aanmaarken komen kennen en ook aander luu helpen hom duchteg mit.
Aalmoal hoalen ze heur oadriekskunde op en waarachtig het lukt op t leste… n Loos manneke dij achter in de riege staait ropt: “Is het soms ook Haaksbergen?”
“Joa, Hoaksebaargen, doar woont ons Hinderk ja!”, reert Geeske, “dat mie dat nait in t zin schoot, verdikke.”
He he, wat n opluchten, t komt veurnander. n Echtpoar mout ook tot enne mit en pakken Jampie al bie d haand… “Kom mormien jong”.
Instappen, instappen, ropt conducteur…
“Ochmienlaivetied, mien koffer, woar is mien koffer”, bélkt Geeske as ze op perron stoan. “Dij staait ja nog veur t loket! Conducteur mien koffer, help mie toch, mien koffer is nog in station, ken ie nog even wachten? t Is n broene koffer en bovenin zitten 2 pakjes met zuite haardbroden.”
Conducteur is slim vrundelk; lacht n luk beetje en smoest even mit machinist en baintjet gebaauw weer in.
t Komt aalmoal goud en Geeske grabbelt in tazze noar buusdouk en klonje om swait van kop te wizzen.
Doar klantert ze van op…
WAT n RAAIZE, WAT n RAAIZE!!
