Op raais

k Mos veur n visom van Daam noar Den Hoag. Openingstieden van de Chinese ambassoade binnen van negen tot twaalf uur. Omreden ik van de NS n vrije raaiskoart haar en doar optimoal gebruuk van moaken wol, kon ik pas noa negen uur vertrekken. As ik de eerste traain noa negen nam, dìn was ik nog nait op tied ien Den Hoag, dus dìn mor sloapen bie nicht Hillie ien Soest. Eerguster vertrokken mit oetprinte raaisschema’s (nooit doun!) Tot aan Amersfoort ging t goud. Doar aankommen, noar perron twij veur de traain richten Hilversum, nicht Hillie zol mie ien Baarn van t stoatsion hoalen. Perron twij sloten wegens waarksoamheden, noar perron vaaier en vief….. Wachten! Twij grode traainen gingen noar Amsterdam en Enschede. Woar bleef traain noar Hilversum? Vroagen! “Welnee, mevrouw, u moet op perron zeven zijn! U hebt nog twee minuten. …” Potverdorie! Ik runnen, trappen of en trappen op. Gelukkeg, traain ston der nog . Poestend luit ik mie ien n stoul valen. Mor woarom zo’n hoast? Traain ston der noa twinneg minuten nog. Der bleek wat mit vergrendeln van deuren nait goud te wezen, der wer aan waarkt. Noa nog s tien minuten onderzuik waren ze der achter, t was n kepot lampke. Veul te loat ien Baarn. Mor geluk bie n ongeluk, nicht Hillie ston der nog. t Was hail gezelleg bie heur en ze wol de volgende dag wel mit noar Den Hoag. Ik blied. Smörgens weer noa negen op pad en volgens Hillie via Utrecht. Je roaden t aal, traain noar Den Hoag, drij ketaaier vertroagen. Weer noar n aander perron. Wachten, joa doar kwam der ain, mor hai was wel op de tied dat er op dij plek aans n traain noar Amsterdam vertrok. Je begriepen t aal, maiste passagiers (aaltied luustern noar de spannende berichten van de NS) dochten dat ze noar Amsterdam gingen, en mozzen der dus bie t volgende stoatsion weer oet.
Op Centroal ien Den Hoag mozzen wie (volgens mien gegevens, moar ja wel bin ik?) tremlien ain hebben. “Nee mevrouw, die vertrekt hier niet, u moet lijn zeventien hebben, die is helaas net weg.” k Haar zeker de zeuven vergeten. Wachten, joa endelk. Jammerliek ging e nait vér genog. Noa nog n keer overstappen, lukte t . Wie waren om elven ien ambassoade. Deuren gingen persies om twaalf uur dicht, mor toun ston mie der ook n rieg! (maist Chinezen hur, dus doar huif je nait veur noar China, en t is dat mien dochter der woont, mor aans.) Om n ketaaier over ain haar ik hom! (visom). Weerom noar Centroal. Wat n mazzel, kon mooi traain van dattien uur vievenvatteg nemen, gaauw ofschaaid van Hillie (nou Hillie, tot volgende visum, want mien dochter raaist wat of).
t Was n intercity. . Op hoop van zegen din mor. Joa, je roaden t al. Ien Zwolle weer zo’n spannend bericht. Overhoal bie Meppel. (Kinnen allain mor gizzen, wat zolt wezen, mor je hebben weer wat te proaten, vervelen is der nait bie). Mit buzzen (gelukkig stonnen ze kloar en waren ze waarm) noar t stoatsion Hoogeveen. Op stoatsion: kòld, kòld…! Mor hai kwam, je binnen aal laang weer blied as e komt. Tien veur zés ien Stad, nuver , kin nog traain van vief over zés noar Daam hoalen. Mor joa echt, je waiten t nou wél. Hai ston der nait (haalf uur vertroagen) Dat wer noa n ketaaier pas omroupen, gain tied meer om nog wat waarms te goan drinken. Din dink je bie joezulf, nou kin der niks meer mis goan, Toch? ’t Is ongeleuflek mor woar: ien Steem kwam t aal deur de intercom: “Willen de passagiers in de achterste twee treinstellen zich naar de voorste begeven, de achterste twee gaan terug naar Groningen, ik herhaal : — .” En woar zat ik? Joa, ien achterste…..
Om 8 uur thoes. Ik wait tis gain nijs, moar je blieven der op hopen. Heb dizze braif ook noar de NS stuurd, ze wollen mie de onkosten wel vergouden as ik de bonnetjes nog haar. Mor joa, dij haar ik ja nait, mien vrije raaisdag, wait je wel. Ain troost: Ien China rieden de traainen altied op tied, zee mien dochter. As ik derien kom teminnent, mout eerst nog noar t vlaigveld……