Op dij plek
“Holwinde”, ien t Grunnegers “Holwien”, op dij plek sleet ik mien kienderjoaren. n Historische plek, woar ik eerst even wat over vertellen goa.
n Buurtschop, woarvan t grootste dail heurde tot kerspel Oskerd en t lutjeste dail tot Oethoezen. Grens volgde wotterloop vanoet Holwienster moar ien noordelke richten, laans wier van Oldörp. Eerst was t n edele heerd, dij ien17e aiw ien stee kwam veur börg “Holwinde”. t Wer bewoond deur n Vraize jonker, dij bekendhaid kreeg vanwege zien steun aan rondtrekkende R.K. missionoaresen, dij e onnerdak verschafte. Resten van tufstainen kapel bìnnen nog vonden ien 19e en 20e aiw.
Ien 2e helft van 18e aiw verrees der n nije boerderij. Op dij plek heb ik woond van 1935 tot 1941, dou op 28 december, deur n vlaigtuuggevecht braandbommen deel villen en haile boudel òfbraandde. t Was dou n olle “kop-en haals”, mit gracht der rondom tou en doar omhèn weer n singel mit bomen; veur t hoes n grode toen. Op ain kaant bie schuur laans ston n rieg kestaanjebomen en ien toen appel-en perebomen van n old Grunneger ras. Ien gracht gruide kalmoeswoddel, swoanebloumen en gele lis. Der zatten n bult kikkers ien gracht, dij mie bie zummerdag te sloap oet hillen mit heur gekwaak. Veur t hoes haarve n regenbak, woar je mit n regenbaksemmertje aan n ket wotter ophoalen mozzen; noast bovenend ston n stookhut, begruid mit klimop, n kookpot der ien, dij mit schinzen stookt werd. t Wer bruukt mit grode was en swienslachten.
Aan grachtskaant haarve n bounpost, woar melkgoud hemmeld wer. Dij wer dìn op kop op emmerrik zet om te dreugen, net as potten en pannen, want dij waren swaart aan boetenkaant omdat kookkaggel stookt wer mit holt.
Op aanderkaant van ploats was t hounderhok mit boetenloop (scharrelhounder dus), mien knienehokken stonden doar ook; wie hemmen n zet laang zo n kwoie hoan had, dij doalek op mie òfkwam as ik knienen vouern mos. k Duurde deurke van t hok hoast nait opendoun, zo baang waas k veur dat baist. Knienen kregen diezel en hooi te vreten en bie winterdag wat hoaver en vouderbait. Op zied bie schuur haar k n sikbok. Swinters stonden knienen en sik op staal, onder op achterdeel. Noa schoultied was k ter drok mit en ik mog ook geern mien Pa helpen mit kaalver vouern. Sums haar k wel ais n zaailam aan vlès, dij was dìn echt van miezulf.
Oogsttied was allermooiste tied, op lege woagen mit noar t laand en omraais bovenop volle vouer noar hoes As k doar aan trugdenk, roek koren en peerdeswait opnijs. Mit schafttied kreeg k ook altied n spoulkom vol kovvie, wat k nait geern lustte, mor k mos ja mitdoun. As t mennen veur dij daag doan was, mog k peerden ien t laand brengen. Emma en Roza, belgpeerden mit van dij dikke konten en n kort steertje. Pa tilde mie op ain van baaiden en d’aander laip aan toom der noast. Wat heb k n mooie kiendertied had! Laifde veur daaier en netuur is nooit overgoan.
Noa opbaauw van boerderij is der n bult veraanderd, mor dij plek, dat olle “Holwien” is veur mie nog aaltied hail bezunder.
Oet: “2e Oethoester Boukje”
