Op de fiets noar Den Horn

Op e fiets noar Den Horn, jim kan je beroerdere dingen denken. Bewegen is t toverwoord van dizze tied, of niet dan?
Nou niet votdoadelk begunnen te kauweln over die fiets van mij, met roestplekken op stang, stuur en velgen. Dat komt deurdat pervinsie liefhebbert ien streuen met zolt vanoaf t ogenblik dat Piet Paulesma mekkert over nachtvorst en zukswat. Van noature ben ik ok niet zo’n poetser, kan mij niet best bukken. k Wol eerst nog specioale pekelbescharmers aanbrengen
op e zijkanten van mien Vriese stamboektwijwieler, mor doar schien je ok al n vergunnen veur hemmen moeten (€ 28,75 bij de balie ien t gemientekantoor en ordentelk op je beurt wachten…)
Stuk langs Vriesestroatweg is omstreden deur al dat gejakker van dat nijmoodse
wat-heb-ik-ja-n-hoast-verkeer. Dan kiek ik mor noar links, die ofwieken heb ik toch al.
Nou stoan doar nog twij boerenploatsen in n groene ruumte (behaalven as t snijd
het). Vertel mij wat, dat het ok ja langste tied duurd. Nog even en dan stampen ze
poalen de grond ien en n vracht huzen, n zorgstee en n bezinepomp de grond uut.
Zuudhorn wordt opstöt ien e vaart der volkern, wetholders bennen der veur noar
t spierverstarkersstee west om mor genoeg ien e mouwen te hemmen, aans
komt der van dat stöten ok ja niks terecht. Kiek, doar gijt weer n reiger met n
protestbord: “Oostrand oafblieven!” Gister hielden eenden n demonstroatsie bij t
gemientekantoor met spandoeken: “Oostrand is meer dan Oostergast, wij
heuren der ok bij!” Burgemeester wol ze aalmoal ophokken ien e trouwzoal, mor
doar stak gemientesekketares n stokje veur, pepieren waren niet ien orde en t
was ok nog niet ploatst ien t bokkebladje.
“Krieg je mot met,” zei e. As ik bij de Hogeweg ben, moet ik met gevoar veur eigen hals- en bienbreuken de stroatweg over, mor dan kom je ok ien n aandere wereld. Eerst al die
spuutbusuutspattens op de schoapenschuur, kunst met n woepster van n K. Dan komt jim bij de Hoge Hoeve, drijsterrendierenpension met twij dikke Belgen ien e bewoaken. En n ruumte der
om hen, komst ogen tekort. Hest nog mor krekt twij zwoanen ien t vizier kregen, of der suust al n wiekel deur dien blikveld. En doar n greide met almoal kiewieten, juust weerom uut Oafrikoa. Elk half uur roast der n gele rupe veurbij.
Even verder, mor dat wis ik toen nog niet, komt de grootste verrassen. Ien n bocht van de Hogeweg stijt n bank, of eiglieks n pak-spul-mor-uut-tafel. Ik even van e fiets of, moet mien neus snuten en kan mien buusdoek niet vinden. Ieniens heur ik: “Hé, psstt!”
Ik kiek om mij hen, gien mens te zien. Nog n moal: “Hé, jim doar, psstt! Hier bennen we, aan slootkaant!” Stoan mie doar twij ganzen te smoezen met mekoar. Ze fladdern mij dichterbij. Ik
d’r noar toe. “Joa, wij moeten wat stiekem doen, mensen hemmen almoal griep ien e kop
en doar kriegen wij de zenen van. Ik ben Hakan Hazzenson en dit is mien wief Kälin
Verstaandderbie”, mor zeg mor Knelis en Knelske, das korter.”
“W-w-wat wil je van mij? “ stotter ik.
“Klein beetje begrip mien jong, veurdat alle vremde vogels aan kaant mokt worden. Wie willen jim wat zien laten, mor dan moet jim wel met ons met. Het jim wel iens heurd van Niels H.? Joa, zo willen we dat met jim ok doen. Jim moet even wachten tot dij groene Peugeot veurbij is,
zit n vrouw ien. Kiek iens an, ze lagt en zwaait. Kent jim heur? Jim kent wel veul
vrouwen, dunkt mij, krieg ik gien kans veur…”
Hij kikt even schuun achterom noar Knelske die n duustere blik ien e ogen het en met linkervleugel dreigt.
“Zo, hier het jim n verkleiningspil, hiel deurslikken en dan op mien rug, nek goed
vastholden. Het jim de fiets op slot? Joa? Veuruut met e geit!”
De twij ganzen vliegen op, ik hol mij stief vast.

Noordhörn, 8/3/06