Ontdekkensraais

k Haar mie ook n moal overhoalen loaten om met mien bruier en zien baide zeuns n fietstocht te moaken deur Duutsland. De Westerwolde-Humlingroute.
Grode tinde ging mit, doar mozzen wie in sloapen.
Wie haren de toaken verdaild. Mien bruier zórgde veur de tinde, t was ook zienent ja, olste zeun mos ofwazzen, zien jongste zeun dee bosschoppen en mien toak was om te zórgn veur de inwindege mins, eten en drinken dus.

Mien bruier baauwde de tinde op, en der was dudelk ofsproken, wie mochten ons naargens mit bemuien, deden wie ook nait.
Ik zat noa te dinken over t eten.
Bruier was an haspeln om dij röt tinde omhoog te kriegen, mor dij zakde aal weer in.
Zien jongste zeun zat der bie, maar haar opains heul veul belangstellen veur vogels in lucht.
Oldste zeun was net de zandkörrels aan t tellen.
Bruier schol, vluikde, “Wel helpt mie even”.
“Nee pap, je wou het zelf doen”, en aander zee, “Elk zijn taak”.
Ofsproak is oafsproak docht ik.

k Mot zeggen ze hebben t overleeft, dus an mien kookkunsten lag t nait.
Mor om t kloar te kriegen, dat vuil nait met, mit zo’n stel hampels der bie was t n ellende.
Veural de olste brak in dij poar doagen wel honderd moal sikkom zien nekke over alles en nog wat, veural de taauwen woar de tinde an vast zat haren aantrekkenskracht op hom. Hoi haar zukke trekhakken dat t grondzail aalgedureg achter hom aan kwam.
As je hom vruigen ‘kinst dat even vastholden’, kon je der steevast van op aan dat e lösluit.
As we de fietsen volstaauwden om weer wieder te trekken, was der niks an de hand.
Mor zo gaauw as hai in de buurt kwam, vuil van schrik der wel n fietse om.

t Was smörgensvroug dat k veur de tinde zat en genoot van de vogelzang.
De zun scheen der lusteg op lós. k Haar de primusbrander al oppomt en kedel woater veur de tee ston al hait te worden.
Tintzail ging open en de verdwoasde kop van mien bruiers olste zeun keek noar boeten, “Mórn ome Joop, wat bennen joe der al weer vroug boi. Haar je gain sloap meer?”
“Nee jong, smörgens is t mooiste in de netuur.”
Hai mommelde wat onverstoanboars, volgens mie was t van dat e wel wat beters wis. Hai ritste de tinde wieder open en kwam noar boeten, tenminnen dat wol e. Mor noa aal dij doagen dat wie al onderweg waren, haar bliekboar nog nooit maarkt dat t grondzail van de tinde bie ingang zo’n 10 sentimeter omhoog ston.
Klontert strukelde met zien smakpoten, vuil veurover, mor docht zien evemwicht te kennen holden deur haarder te goan lopen.
Dat mislukde. Hai schoot recht op primusbrander, mit kedel woater der op, of. Hai was nait meer te stoppen en trapte t heule zoakie om.
Gelukkig was brander op slag oet deur t woater oet kedel, aal t woater was nou ook oet kedel en doar ston hai nou mit zien blode vouten in te dansen en gilpde: “Das hait, ome Joop dou wat, dat woater is hait.”
k Was te verbouwereerd om wat te doun. Ondanks da’k de smoor in haar, was t aigenlieks wel n kemiek gezicht, t was net n regendaans, allend, t woater lag der al.
In ploats dat jong n stap opzied dee en noast het haide woater stoan ging, bleef e daansen as n beer op n gloeiende ploade, allend n beer gilpde nog nait zo as hai.

t Woater wer kolder en grond sjompeger en dan wordt t gladder en of t zo wezen mos, hai kon de bainen nait meer an de onderkant holden en glee oet.
Achterover met de kont in t woater, de handen haar e noar achter oetstoken om val te breken, dat haar e nait doun motten.
Zien linker haand belande in de botter, zien rechter, je ken t leuven of nait in de teepot. De botter kneep hom tussen de vingers oet.

Zo as e doar lag, leek t mie dat der nou nait veul meer gebeuren kon en gaf hom n douk om botter van zien haand of te hoalen.
Mor de theepot dat was minder, wie konnen hom nait meer van zien haand òfkriegen, zat muurvast.
Ondertied was mien bruier wakker worden; “Wat is dat veur spektoakel, wat hebben joe omhaands?”
Ik zeg: “Wilst doe die even stilholden, der is hier mor aine dij wat dut en dat is dien zeun.”
Mien bruier is EHBOer en wis vot road om teepot van haand of te kriegen.
“Kom mor mit, even mit haand onder koale kroane, wordt dien haand dunner en glid der zo weer oet.”
Zien zeun kwam met veul muite omhoog. Mien bruier was al op weg noar kroane. “Zeg pa ik mot eerst even noar wc tou want k mot huil neudeg pizzen, door was k aigenliek wakker veur worden.”
“Niks pizzen, eerst teepot van dien haand of.”
“Mor pa ik mot…”
“Niks eerst onder de kroane, hou wost hom anders vastholden, mit teepot?”
Mien bruier haar kroane al open en t woater joekelde der oet.
“Pa ik mot eerst…”
“Hol die stil jong.” en mien bruier trok hom an de aarm en huil de hand met teepot onder t ieskolle woater.
“Pa ik mot echt eerst…” Jong schrok van t kolle woater “ha…., ha…, ha….”
Hoi wér bliekboar nou goud wakker.
t Was te loat, t kolle woater haar zien waark doan, aarme jong, t luip hom bie de bainen langs.

k Zag t gebeuren, ik zeg: “Teepot is de leukste thoes, pist in elk zien koppie.”
Mien bruier en zien zeun glopen mie aan, bliekboar haar ik t nou doan, kon t ook nait helpen, k haar t al zegt.