Omi
Ik zai joe doar nog stoan. Aaltied as ik noar je tou ging stonnen joe mie al op te wachten. n Lutje stipke in de wiedte, mit noast joe joen hondje Bobby. En van bliedschop begon k aal haarder te runnen. Omi, mien omi, mien allerlaifste omi …
Joe daansten mit mie in t rond, zongen kinderlaidjes, lazen mie veur, gingen mie aandoeken as ik weer ais valen was en soavends deden je mie in wasketob en lag ik hail stil tegen joe aan, te lustern noar hou de zun onnerging, want as je hail stil waren kon je de kleuren van de oavend heuren, zeden joe aaltied.
Aal doagen was het feest, n oaventuur. Soamen uren koiern deur de velden. Ik wait het nog zo goud, wie soamen. Mien lutje haand in joen zaachte haand. Ik zo klaain, joe nait zo groot. Ik zo jong en joe zo old. k Haar honderddoezend vroagen; woar de slangen toch overdag waren, of der ook oma- en opa-slangen waren, of de bokken de kees al in t lief zitten haren. Apmoal vroagen woar joe mit alle geduld antwoord op gaven. Joe hemmen mie verteld over eerdmantjes in heur paddestoulen, Joe luiten mie zoveul zain. ‘Achterweg’, ons lutje pad bie t kerkhof in Lains mit aan kaant van weg de mooiste veldboeketten. Wie hemmen appels plukt in de boomgaard en aten soavends vrizze eerdje-bijen van aigen toen, vongen stiekelpor en lusterden soamen noar de krekels.
Omi, mien allerlaifste omi… Het was n laange raais noar joe tou, mor t was aaltied de muite weerd. En as t weer tied was om noar hoes te goan, din swaaiden joe mie noa, totdat je nait meer leken din n lutje vogel in lucht. n Gries vogeltje. In mien haand haar k din stukje sukkeloa dat zaacht wodden was. Dat gaven joe mie aaltied mit veur onderwegens.
Nog lopen wie voak haand in haand. Joen moagere haand in mien jonge staarke haand. Ik zo groot, joe zo klaain. Ik oller, joe slim old. Wie proaten wat, mor ik bin n stuk stiller. Ik heb gain vroagen meer. Joe proaten mor deur, woar ik woon, woar joe wonen, hou old ik bin, hou old joe binnen. Mit alle geduld geef ik antwoord, twinneg, fiefteg, honderd moal. k Zit midden in joen wereld, joen kienderwereld. En doar vinnen wie mekoar opnij… Koiern over t veld kinnen gaait nait meer. Ik vertel joe over meneer merel dij doar zit in n swaarde jaas, kloar om noar zien wichtje te goan en over n lutje knien dij in t gras n woddel zit te eten. Soamen zingen wie laidjes van vrougertieden. Laidjes dij ik nait ais kin. Joe kommen ook nait verder din d’eerste regel, want ook joe binnen de tekst kwiet.
As ik noa n uurtje weer vot goa, swaaien joe mie oet, net as joe vrouger deden. Evenpies mor. n Wit bolletje mit stoef noast joe, n aander ol lutje hondje.
Op fiets op weg noar hoes vuil ik wat in mien haand. t Is n stukje sukkeloa dat zaacht wodden is. Omi, mien omi, mien allerlaifste omi…
