Oma mout meer onder de minsn. Kuierkaare

Ik wol wel ains waiten hou of dat nou leek, zo achter zo’n kuierkaare. Dus heb ik mie n schier karrigie laint uut Tuntlerhuus (n verpleegtehuus veur demente bejoarden op Troapel). Mor moak joe nait drok hor. t Minske van wel dizze kaare is wait toch nait dat ze hum mist. Wat zeg ik ze wait nait ains dat ze n kaare het en boetendes ze binnt nait allemaol tougelieks in de bain. Zoveul verzörgers binn d’r nait doar is nog aal gain geld veur.

Ja, t is wat in dizze moderne wereld. De oma van tegenwoordigs is nog nooit zo mobiel west. Ze het n kuierkaare en n buutsebeller en zo trekt ze t haile dörp deur. Hebben joe ooit zoveul kuierkaarn zain as de leste tied. Wait je hou dat komp? Ze kriegen de kaar van kinder.
Joa, de kinder zörgn goud veur heur olluu. Oma is wies mit heur kinder. Kinder binn traauwt en hebben n goie boan, twai auto’s, want ze waark’n baide overvér. Kinder hebben t moar drok mit alles en gain tied meer om eevm laanges te kommen. 30 meert kommen de kinder op vesiede van 14.00 – 16.00 uur. En nou het oma van de kinder n kuierkaare kreegn. Laif he, zo kommt oma wat meer onder de minsn.

De kuierkaarn lieken allemoal op mekoar. Iederbod noa t koffie drinken in de grode zoal van het verzorgingstehuus as elk en aine zien kaare weer pakken wol gaf dat groode klierpartijen en houwerij. Houveul verkeerde kaarn nait mitnomen binn.
De olluu hebbn d’r wat op vonden. Als ze de kaare in de gaange van tehuus parkeren loaten ze d’r wat inliggn van heurzulf. n Tassie, braiwaarkie of n roze kussentje. t Euvel is groot aan as d’r din toch aine mit heur kaare d’r vandeur gait.
Drai weeke leden was oma Diekhuus d’r strontzat van, ze was al twai borduurwaarkies kwiet en dou was ze zo grammietig dou het ze heur kunstgebit in’t körf legt. Nou, ie roadn’t zeker al wel, ze konn nait van zug afbietn dou de kaare alweer vot was. Mor Oma, komt zo wel meer onder de Minsn.

Nou en of Oma d’r wies mit is. As ze bodschoppen doan het bie de super roupen jongeluu heur noa. “hé oma, schier shoppertje hebben joe”. Ach, en mit dai verrekte smalle zwabbernde bandjes ist niks gedoan. Lest blokkeernden ze. Dou sleug ze veurover mit kop in de körf en mit n doodsmak op de grond, de pot mit graauw aarten an diggeln en krintjebrij tot achter d’oren. D’r stonn ín körde tied wel datteg minsen om heur tou. Dai heb m oma dou mitholpn om van heur sinten of te kommen.
Ja, oma komt zo meer onder de minsn.

Joe zaint wel. Het lopen achter zo’n kaare is nait t zwoarste waark, mor t gedou d’r omtou.