Oldske

Doe zitst veur t roam en kiekst noar boeten
Zuikst de zun, mor dij schient nait
Telst regendrupkes op de roeten
As tiedverdrief, oet aineghaid
Soesderg glieden dien gedachten
As vanzulf weerom noar ‘toun’
Waarme zummers, swoule nachten
Dien eerste laifde in t plantsoun

Doe zitst veur t roam, zugst joe weer lopen
Op blode vouten laangs t straand
Wereld lag nog veur die open
Hai schreef dien noam in t nadde zaand
Din sloetst doe dien muide ogen
Eefkes voulst de waarmte weer
Van dij laifde, laank vervlogen
t Voult zo goud, aal dut t wat zeer

Doe zitst veur t roam, bienoa te sloapen
Suzend tussen ‘nou’ en ‘toun’
Gain kracht om moud bieain te roapen
Gevòllen handen, niks te doun
Mor din kom ik eefkes bie die
k Aai dien old, deurleefd gezicht
Deur troanen hìn, laagst doe noar mie
n Aarm om die tou, verwaarmt, verlicht !