Ol Graitje

Dit verhoal speulde zich oaf ien n klain dörpje op het Grunninger Hoogelaand.
Klain mor een bedrievig dörpje, wie hadden doar een smid, een koeper, een timmerman een bakker dij tevens krudenier was en krougholder en meulenoar. Verder was er een boderieder, en twij korenschippers, dij mit heur schip het koorn noar stad brochten.
Ook was er een petroleumventer en den was er nog een melkventer, dij mit zien A fordje melk, brei en soepen bie de mensen laangsbrocht.

Ien dörp woonde ook ol Graitje, zai was aal joaren wedevrouw. Heur echte noam was Grietje Hooghuis van Zanten moar dat wis gain mens, ze wur deur jong en old Ol Graitje neumt en dat von ze best.
Ol Graitje was een hail laive mens, ze ston veur elk kloar, as er rouw of trouw was ien dörp ol Graitje ging er noar tou. Zai was ook nog een beetje biegelovig, zai zee voak: “As der een kraai op n daamspoal gaait zitten, den is der ain overleden of der komt gauw ain te overlieden”. Zai mog groag proaten.

Ik woonde zulf op n koumelkersspultje even boeten dörp moar ik kwam er regelmoateg.
Op n keer fietste ik deur dörp en ik zag dat ol Graitje lekker op n baank in zunnetje zat.
Ik stapte van fiets oaf om een proatje te moaken. t Laip zo oaf, ik luusterde en ol Graitje deed t woord, zai reutelde veur t voaderlaand weg.
Wat zai almoal vertelde wait ik nait meer mor ain ding vergeet ik noeit weer. Zai zee tegen mie: “Doe waarks bie boer, doar mos mit ophollen jong, dat is niks veur die, der is veur die wel aans wat”.

Poar moand loater heuren wie van postbode (dij was n lopend, nijsblad) dat ol Graitje knap zaik was en het nait laang meer moaken zol, 14 doagen loater was ze dood.
Bie ons op dörp hadden wie gain rouwkoarten moar er was een leedaanzegger ienhuurd.

Leedaanzegger was man mit laange swaarde jas aan veurzain van scholderstressen en doar weer zwaarde kwasten aan. Dij laip den mit stoatege tred van deur noar deur om zien bosschop over te brengen. Hai had hooge houd op mit doar ien een braifke wel overleden was.
As hai den bie ain aanbelde dee hai houd oaf en keek er eerst ien veur hai mit zien verhoal begon.
De begoafenis veraineging had doar n aankomde schoulmeester veur ienhuurd, dij kon beste Hollands proaten.

Op n noamiddag, mien pa en moeke waren op t laand aan melken, ik was op toen aan t waark en mien lutje bruier zat ien hoes te speulen.
Joa heur doar zag ik hom aankommen, leedaanzegger, hooge houd op, keersrecht op fiets, slippen van jas waaien hom achternoa.

Hai draaide bie ons aarf op en ik ien dekking achter n appelboom, doodnijschiereg hou of dat oaflaip.
Leedaanzegger noar deur, hai dut deur open en ropt: “Volluk”, wie hadden gain deurbel.
Mien lutje bruier noar deur, hai schrikt zuch n ongeluk, hai dochde mien laive stumper wat is dat veur n kerel.
Leedaanzegger zegt: “Is moeke of pa ook ien hoes?”
Dou mien bruier nee schudde zegt schoulmeester: “den zek mor begunnen.”
Hai dut houd oaf kikt er een poar keer ien en dou begon e.
“De familie van Zanten laat bekendmaken dat in de leeftijd van 85 jaar is overleden Grietje Hooghuis van Zanten, de begrafenis zal plaatsvinden op enz,enz”.
Dou hai oetproat was en zag dat lutje jong hom wat gloazeg aankeek zee hai: “Zeg moar tegen moeke mienjong dat ol Graitje dood is, goidag”.

Ik kon mie achter appelboom mor amper gedeisd holden.

Zes joar loader heb ik ol Graitje heur road opvolgd, ik ben oet dörp vertrokken, k heb laand liggen loaten woar t lag en ben Justitieambtenoar worden ien Veenhoezen.
Dou ik afschaid nam, docht ik terug aan de woorden van ol Graitje: “Doe mos bie boer weggoan jong der is veur die wel aanswat”.

Ol Graitje had toch geliek had.